Morgunn - 01.12.1944, Blaðsíða 38

132
MORGUNN
áherzlu á: Þótt þú farir norður nú en ég suður, eigum við
eftir að hittast í Keyk javík. Síðan réttir hún mér hönd sína
og kveður, líður svo frá mér og hverfur mér sjónum. Ég
horfði á eftir henni hryggur í huga yfir að hafa misst hana
frá mér svo fljótt og án þess að vita, hvað hún héti, eða
hvar ég mundi síðar geta fundið hana. Mér fannst ég tár-
fella í svefninum, og þegar ég vaknaði, voru augu min tár-
vot.
Þegar ég var að fullu vaknaður, fór ég að hugsa um
drauminn. Skyldi Norðurland lita út eins og ég sá það i
drauminum? Skyldi draumstúlkan mín vera til og líta
svona út? Þá væri hún falleg. Og ég fór að hlakka til með
sjálfum mér, að fá að sjá hana aftur og kynnast henni
betur.
I Reykjavík bjóst ég við að hitta hana aftur, eftir því,
sem hún sagði sjálf, enda kom ég aldrei svo til Reykjavík-
ur, að mér dytti hún ekki í hug. Ég reri tvær vertiðir frá
Litlaseli, vestan við Reykjavík, og ég leyni því ekki, að það
var með fram til þess að freista þess, að finna aftur draum-
stúlkuna mína, en það var árangurslaust. Mig dreymdi
hana nokkurum sinnum, en það held ég, að hafi verið ar
umhugsun minni um hana.
Svo liðu tíu ár og þá flaug það í huga minn, að fara norð-
ur í land í kaupavinnu, því að þar var þá greitt hærra
kaup en hér syðra. Ég réði mig í samfylgd með fólki, sem
ég þekkti, og fór einnig norður til kaupavinnu. Við vorum
mörg í hópi og höfðum tvö tjöld. Á Jónsmessudegi lögðurn
við upp frá Fossvogi og héldum að Brúsastöðum fyrsta
daginn. Þaðan héldum við næsta dag yfir Kaldadal og að
Kalmanstungu, og þriðja daginn lögðum við upp þaðan
eins og leið lá norður yfir Norðlingafljót upp á Arnarvatns-
heiði og norður undir Stórasand, inn á Beinabala, sem ligg-
ur fast inn við Stórasand. Þá segir fararstjórinn, að ekki
skuli haldið lengra að sinni. Þá var klukkan þrjú á nóni.
Hiti hafði verið mikill allan daginn, skafheiðríkt loft og
glaðasólskin. Við áðum þarna á Beinabala þangað til klukk-