Morgunn - 01.12.1944, Qupperneq 45

MORGUNN
139
Þeir féllu á vígvellinum, en þeir lifa samt.
Það hefir verið sagt frá því áður í MORGNI, að ótal
syrgjendur í hernaðarlöndunum hafa á þessum hörmunga-
tímum flúið til spíritismans og miðlanna og hlotið dásam-
lega huggun í sorgum sínum eftir elskaða syni, eiginmenn,
unnusta og aðra fallna ástvini.
Ég ætla að segja yður síðustu söguna, sem ég hefi lesið
um þetta efni, en hún segir frá tveimur ungum hermönn-
um, bræðrum, sem sönnuðu foreldrum sínum, að þeir
lifðu, þótt látnir væru. Það er að segja, það er faðir þeirra,
F. Smith, sem söguna segir í ensku tímariti á þessa leið:
1 októbermánuði 1943 auglýstum við hjónin í stórblað-
inu Times dánartilkynning sonar okkar, Peter Smiths,
með þessum ummælum: „Einu sinni trúðum við, að lífið
héldi áfram eftir dauðann, nú vitum við það, fyrir spíri-
tismann, án alls efa, að svo er“.
1 febrúar, þegar við höfðum fengið þau hræðilegu tíð-
indi, að hinn sonur okkar væri einnig fallinn í orustu, höfð-
um við þessi ummæli: „Undirliðsforingi Derek Smith hefir
sameinast bróður sínum Peter Smith, í öðrum heimi, og
hefir, fyrir gæzku Guðs, þegar gefið okkur undursamlega
sönnun fyrir því, að hann lifir óslitið áfram“.
Við gerðum þetta fyrst eftir nákvæma umhugsun og
hæn, því að við hefðum heldur kosið að bera harm okkar
ein í sveitakyrrðinni, en við höfum verið svo þakklát fyr-
h' þá náð Guðs, að fá þessa þekkingu fyrir hjálp útvaldra
verkfæra hans (miðlanna) að okkur fannst, að við yrðum
að láta aðra njóta þess, hvað sem það kostaði okkur sjálf.
Á síðustu 16 mánuðum höfum við komizt að því, aðmenn-
irnir þrá þekkingu, þrá sönnun fyrir því, að dauðinn sé
ekki endirinn og að hægt sé að ná sambandi við þá, sem
farnir eru yfir. Síðan við birtum þessar auglýsingar, hefir