Morgunn - 01.12.1944, Blaðsíða 64
158
MORGUNN
Florence Marryat fyrir sálrænum tilx’aunum, komu þau
þrjú sér saman um að halda transfund. Þegar nokkrar
andaverur höfðu talað við dr. Cook, stóð miðillinn, sem var
húsmóðirin, skyndilega upp úr sæti sínu, féll á kné við
hliðina á Florence Marryatt og faðmaði hana ákaft að sér.
,,Ég beið þess með mikilli eftirvænting að fá að vita, hvaða
vera þetta væri“, segir Florence Marryat, ,,en þá hætti
miðillinn þessu og gekk aftur til sætis sins, en rödd eins
andastjórnandans sagði, að þessi andavera hefði ekki getað
talað vegna geðshræringar, en að hún mundi reyna að gera
það síðar á fundinum. Ég hafði nú hlustað á svo margar
andaorðsendingar af vörum miðilsins, að ég var búin að
gleyma þessu atviki, þegar ég hrökk við, að andvarpað var
fremur en talað: ,,Mamma“. Ég ætlaði að fara að segja
eitthvað, af mikilli geðshræringu, en þá lyfti miðillinn hönd
sinni til þess að biðja um þögn. Þá komu þessi orð fram af
vörum miðilsins, sem var í djúpum transi: „Mamma, ég er
Florence. Ég verð að stilla mig, en mig langar svo mikið
til að finna, að ég eigi móður enn þá. Ég er svo einmana,
en hvers vegna æti ég að vera það? Ég er ekki dugleg að
tala, en mig langar svo mikið til að vera eins og ein af
ykkur. Mig langar til að eiga móður og systur. En ég er svo
iangt frá ykkur núna“. Móðirin svaraði: „En ég er allt af
að hugsa um þig, elsku litla, dána barnið mitt“.
„Já, þarna kemur það“, var svarað, „litla barnið þitt.
En ég er ekki lítið barn núna. Ég ætla að koma nær, þeir
segja mér, að ég skuli gera það. Ég veit ekki, hvort ég get
komið, þegar þú ert ein, því að þá er alltaf svo dimmt. Ég
veit þá af þér, en samt ertu mér svo óljós. Ég hefi þrosk-
azt út af fyrir mig. Ég er ekki vansæl, en ég þrái að kom-
ast nær þér. Ég veit, að þú hugsar um mig, en þú hugsar
um mig sem lítið barn. Þú þekkir mig ekki eins og ég er“.
„Ber andi þinn, Florence, menjar þeirra erfiðleika, sem
ég átti við að stríða fyrir fæðing þína?“ spurði móðirin.
„Aðeins eins og sérhverri orsök fylgir afleiðing,“ var svar-
að. „Ég var með þér, mamma, í öllum þeim erfiðleikum.