Morgunn - 01.12.1953, Blaðsíða 26

104 MORGUNN
Þið hafið verið nokkurs konar samverkamenn að þessum
málum.“
Þetta er að öTlu leyti rétt.
„Hann segir, að þú hafir stundum talað við fólkið í sinn
stað, þegar hann hafi verið lasinn og hafi ekki treyst sér
til að fara út.“
Stundum kom þetta fyrir.
„Hann vann mikið fyrir þetta mál. Hann skrifaði, talaði,
ferðaðist, í fáum orðum sagt, var hann brautryðjandi þess
og málssvari í landi sínu hinn síðari hluta ævi sinnar,
og það var tekið eftir því, sem hann sagði. Mig undrar
það ekki. Hann hefur verið maður djúpvitur og frábær-
lega laginn að setja skoðanir sínar fram. Hann hefur verið
fjölhæfum gáfum gæddur. Hann hefur verið rithöfundur
og skáld, búinn fjölhæfum gáfum. Hann hefur samið sög-
ur, — ha, leikrit og Ijóð líka, en minnst af ljóðum. Þú
átt ljóðabókina hans með áritun hans sjálfs. Er þetta rétt
hjá mér?“
Ljóðabólúna hans á ég með áritun hans. öllum má
vera Ijóst, að allt er þetta nákvæmlega rétt.
„Hann var ekki heilsuhraustur hin síðari árin. Hann lá
nokkuð lengi áður en hann fluttist til okkar og var stund-
um talsvert þjáður af blöðrusjúkdómi. Var það krabba-
mein? Ég fæ ákveðið frá honum, að það hafi verið sjúk-
dómur í blöðrunni."
Það er rétt, að um blöðrusjúkdóm var að ræða, en
lcrábbamein mun það ekki hafa verið.
„Þú varst hjá honum nóttina, sem hann fluttist hingað.
Þið voruð mörg, börnin hans og einhverjir nánustu vinir
hans.“
Þetta er rétt.
„Hann ætlar að tala sjálfur við þig, en því miður verður
hann að nota enskuna. Hann hefði vitanlega miklu fremur
kosið að tala við þig á sínu máli, og ég harma það að
hann á þess ekki kost nú. Hæfileiki miðilsins leyfir það
ekki.“