Morgunn - 01.12.1957, Blaðsíða 5

MORGUNN
91
Fjarhrif
Leiðsög-n
ar handleiðslu í heilagri þögn og bið, eins og dulsinnar
allra trúarbragða hafa iðkað. Menn tæma hugann og bíða
þess, sem þá kemur í huga mannsins. Hinir trúaðri menn
hreyfingarinnar bíða þess, að „rödd Guðs“ tali, hinir bíða
þess að „hin innri rödd“ segi þeim til vegar. Svo eiga
menn að fylgja þessari vegsögu. Þeir, sem kunnugir eru
niðurstöðum þeim, sem sálarrannsóknamenn hafa fengið
af tilraunum sínum með fjarhrif — tele-
pathie —, hafa tilhneigingu til að ætla, að
öll guðleg eða æðri handleiðsla sé einhvers-
konar fjarhrif, hugsun, sem berist inn í vitund móttak-
andans að utan, frá jarðneskum mönnum, eða ójarðnesk-
um, eða hinum guðlegu máttarvöldum. Og það er ástæða
til að ætla, að með réttri iðkun og sjálfsstjórn geti flestir
menn, ef ekki allir, gert hug sinn móttækilegan fyrir leið-
sögn að ofan. Miðilssambandið er að stórmiklu leyti fjar-
hrifasamband, ýmist við jarðneskan eða ekki jarðneskan
heim. Fleiri og fleiri menn eru nú á tímum að sannfærast
um, að bænheyrzlan gerist að einhverju miklu leyti eftir
lögmáli fjarhrifanna, og að rannsókn á þeim eigi að vera
hið mesta áhugamál þeirra, sem við sálfræði trúarlífsins
fást.
Fullyrða má, að í þessari nýju hreyfingu sé naumast
um mikið nýtt að ræða, og að verðmætin, sem menn sækj-
ast eftir á vegum hennar, eigi allir að
geta fundið á vegum kristindómsins. En
Hjáróma raddir
hitt er víst, að M.R.A.-hreyfingunni hefir tekizt að ná til
fjölmargra nútímamanna, sem kirkjan hefir ekki náð til
með boðskap sinn. Einkum virðist mikið hafa áunnizt í þá
átt, að sameina margvíslega menn frá margvíslegum hlut-
um heims, þótt ekki hafi sömu trúarskoðanir. Þetta hefir
tekizt vegna þess, að hreyfingin er ekki bundin við kenni-
setningar flokka og kirkjudeilda. Þetta mislíkar sumum,
eins og einni konunni, sem vestur fór héðan og ritað hefir
í eitt dagblaðanna í höfuðstaðnum. Konan virðist ekki hafa
notið sín þarna vestra ,vegna þess, að fólkið sumt á þing-