Morgunn - 01.12.1957, Blaðsíða 8

94
MORGUNN
Stephan G
„híbýlin mörgu“ og millibilsástand í lífinu handan graf-
ar og dauða milli himnaríkissælu og kvölheima, en leggur
þunga áherzlu á ábyrgðina, sem fylgir því að lifa guðvana
lífi. Vafalaust mun Barth-sinnum og svokölluðum nýorþó-
doksum lúterskum mönnum finnast „rétttrúnaðurinn“ hjá
Lundúnabiskupi meira en hæpinn.
Próf. Finnbogi Guðmundsson, sem náin kynni fékk af
Vestur-íslendingum á dvalarárum sínum vestan hafs, hef-
ir safnað efni til athyglisverðrar bókar: Foreldrar mínir.
14 niðjar íslenzku landnemanna vestan hafs leggja efnið
til bókarinnar. Um trúleysi Stephans G. Klettafjallaskálds
hefir sumum orðið tíðrætt, einkum neikvæða
afstöðu hans til trúar á líf eftir dauðann, en
dóttir hans, frú Rósa Benediktsson skrifar um foreldra
sína m. a. á þessa leið: „Um spíritúalismann heyrði ég
hann (föður minn) segja: „Þetta er eitthvað, sem við
skiljum ekki enn, en máske, þegar hægt er að staðhæfa,
að „thoughts are things“ — hugur er hlutur, getum við
skilið það betur ...“ Þegar það reiðarslag kom yfir heim-
ilið, að Gestur bróðir minn var lostinn eldingu, voru dapr-
ir dagar. ... öll fjölskyldan var honum (föður mínum)
sammála, er hann kvað:
í englaröðum glaðværðar og góðs
minn gestur verður hvergi annars staðar . ..
Og ætíð hefir mér fundizt þessi vísa eiga vel við hana
(móður mína):
Allt líf verður gegnt, meðan hugur og hönd
og hjarta er fært til að vinna.
Og gröfin er ljúf fyrir geyglausa önd,
og gott er að deyja til sinna“.
Eitt hið mesta hitamál með frændum vorum í Noregi
nú um langan aldur hefir verið málsóknin gegn rihöfund-
inum Mykle fyrir bók hans „Sangen om den röde rubin“
og Gyldendalsfyrirtækinu fyrir að gefa bókina út. Varð