Morgunn - 01.12.1957, Blaðsíða 71
M 0 R G U N N 157
ofsalegu þjáningar og angist, sem slík pyntingaraðferð
olli.
Svo fast var spennitreyjan reyrð að líkama Ed. Morrells,
að við lá, að segldúkurinn myndi rifna við átökin. í hálfa
klukkustund barðist hjarta hans með tryllingslegum ofsa,
og honum virtist sem hálstaugarnar myndu þá og þegar
slitna. Honum var að verða ókleift að draga andann. Það
var eins og eldur brynni úr augum hans, og hann sá nú
ekki annað orðið, en eldblossa, sem leiftruðu án afláts.
Honum fannst hann vera að kafna.
En — þá fann hann undarlega ró færast yfir líkama
sinn. Hann skynjaði sársaukann ekki lengur. Hann gerði
sér nú fulla grein fyrir því, að sál hans hafði losað sig úr
tengslum við jarðneskan líkama hans. Hann skynjaði nú
tíma og rúm með allt öðrum hætti, skynsvið hans hafði
víkkað. Veggir fangaklefans virtust fjarlægjast og leys-
ast upp og á næsta augnabliki vissi hann sig kominn út
fyrir veggi fangelsisins, og nú reikaði hann um úti í guðs
grænni náttúrunni. Hann var frjáls — frjáls.
Bæði þá og síðar, virtist honum sál sín yfirgefa jarð-
neska líkamann og reika um í nýjum líkama, sjálfstæð
og frjáls. Síðar lýsti hann möi’gu af því, er hann hafði
skynjað og greint í þessu ástandi, og sannanlegt vai
að viðburðir þeir, sem hann hafði séð, höfðu í raun og
veru gerzt. Hann sá skip stranda í höfninni meðal annars,
og þetta hafði orðið nákvæmlega með sama hætti og á
sama tíma og hann sagði til um. Eitt er víst, að vitneskja
um þetta gat ekki borizt til hans með venjulegum hætti,
eins og högum hans var háttað. Hann sá og hitti meðal
annars menn, sem hann kynntist síðar á lífsleiðinni, meðal
annarra stúlku þá, er síðar varð eiginkona hans. Þá hitti
hann og landsstjórann, og meðal annars sagði liann ná-
kvæmlega fyrir dag þann, er hann myndi öðlast frelsi sitt.
Sál hans virtist nú starfa í öðrum líkama, sem ekki virtist
vera í neinum tengslum við jarðneskan líkama hans, er lá
lemstraður og kraminn á gólfi fangaklefans. Hann var