Morgunn - 01.06.1958, Síða 23

MORGUNN 17
verðum að komast í gegn um hliðið í tæka tíð, áður en því
verður lokað“.
Ég varð undrandi, því að þótt hliðið væri að hálfu lok-
að, var meira en nóg rúm til að komast í gegn um það. En
þegar við vorum komin í gegn, stöðvaði ekillinn vagninn
skyndilega og sagði: „En hvar er maðurinn núna, ung-
frúr?“
„Hvaða maður?“ spurði ég.
„Gjörðu þig ekki hlægilega, væna mín“, sagði frænka,
„auðvitað maðurinn, sem ætlaði að fara að loka hliðinu".
Systir mín og ég höfðum aðeins séð hálfopið hliðið. En
frænka og ekillinn höfðu bæði séð litaðan mann, klæddan
khakifötum, með beyglaðan stráhatt, rifinn öðru megin,
á höfði. Þau sögðu bæði, að maðurinn hefði staðið milli
hinna tveggja hliða, sem við ókum í gegn um, og haldið
sinni hönd á hvoru hliði. Síðar fréttum við, að vörðurinn
á veginum, nákvæmlega svo klæddur, sem áður segir, hefði
fundizt dauður á járnbrautarteinunum skömmu áður.
*
; júlímánuði 1925 dvaldist ég í heimsókn hjá vinafólki
mínu í Grasse í Suður-Frakklandi. Ég hafði pantað mér
klefa í svefnvagni, sem átti að fara af stað skömmu eftir
hádegi. Kl. um 4 þennan morgun vaknaði ég við það að
karlmannsrödd sagði við mig á ensku: „Farðu ekki með
Jestinni, sem fer kl. 1“.
Ég gerði mér ljóst, að þetta hafði aðeins verið draumur
°g reyndi óðara að festa svefn aftur. En mér tókst það
'kki. Mér hafði ekki þótt ég kannast við röddina, þegar
^g heyrði hana, en fór nú að gjöra mér í hugarlund, að
Þetta kynni að vera aðvörun til mín frá unnusta mínum,
sem hafði dáið af slysförum. Þegar ég heyrði klukkuna
J°ks slá sex, sagði ég upphátt: „Jæja, ég ætla ekki að fara
hieð þessari lest“. Augnabliki síðar sofnaði ég.
Ég fór frá Cannes með lestinni kl. 6, og um kveldið var
mér sagt, að breytt hefði verið til með þessa lest, svo að við
2