Morgunn - 01.06.1958, Page 83

MORGUNN
77
sjaldan við höfðum átt tal saman, hafði hann alltaf haft
orðið sjálfur. Og hinn mikli hæfileikamaður, Strodtmann,
var engan veginn gæddur þeim hæfileika, að sjá djúpt inn
í sálarlíf annarra manna. í stuttu máli sagt:ég gat ekki
einu sinni fundið ástæðu til að ætla, að jafnvel hinn æfð-
asti töframaður hefði getað leikið þennan leik. Ég spurði
sjálfan mig: Voru hér ekki þau öfl að verki, sem liggja
fyrir utan venjulega skynhæfileika mannsins, öfl, sem vér
vekjum e. t. v., en getum ekki skýrt, þótt vér sjáum verk-
anir þeirra? Á síðari árum hefi ég fengið tækifæri til að
gera svipaðar athuganir, og ég mun segja frá þeim, þegar
að þeim kemur í endurminningum mínum“.
Annað undmnarefni
„Á ferð minni til Washington varð ég fyrir sálrænu at-
viki, sem verðskuldar athygli. Ég var á leiðinni til Phila-
delphíu, en þar ætlaði ég að ná næturlestinni til Washing-
ton. I Philadelphíu var ég um kvöldið gestur hjá nánum
vini mínum, dr. Tiedemann, syni hins fræga læknaprófess-
ors í Heidelberg og bróður Tiedemanns herforingja, sem
ég hafði verið aðstoðarmaður hjá í umsátinni um Rastatt
1849. Kona Tiedemanns var systir Fr. Heckers, hins kunna,
þýzka byltingaforingja, sem vann Bandaríkjunum einnig
stórfellt gagn í borgarastyrjöldinni. í þeirri styrjöld höfðu
þessir vinir mínir, Tiedemannshjónin, misst tvo syni sína.
Frú Tiedemann, sem var mjög gáfuð kona, gædd ríku
ímyndunarafli, átti mjög erfitt með að bera sorgina eftir
syni sína. Þá komst hún í kynni við hóp spíritista, og frá
þeim fékk hún „andaorðsendingar“, sem höfðu svo mikil
áhrif á hana, að hún gerðist sannfærður meðlimur spírit-
istahópsins. Þótt eiginmaður hennar væri mótaður þeim
heimspekiskóla, sem leggur lítilsvirðingu á slíka hluti, gat
hann ekki komizt hjá að gefa þessum svokölluðu orðsend-
ingum frá látnu sonunum alvarlegan gaum, og það svo, að