Morgunn - 01.06.1960, Blaðsíða 83

MORGUNN
77
fluttist hún til Harrow, til þess að geta verið nálægt syni
sínum ,sem gekk þar í skóla. Hún vann sleitulaust við
skrifborðið til þess að sjá farborða syni sínum, föður
sínum og sjálfri sér. Hún skrifaði nokkrar víðkunnar
skáldsögur, eins og hina sígildu skáldsögu, Frankenstein,
sem hún ritaði áður en hún giftist. Hún ritaði öll ítölsku
og spönsku æviágripin í Lardners alfræðiorðabókina. Hún
ritaði tvær víðlesnar ferðabækur og annaðist útgáfu skáld-
rita eiginmanns síns, bréfa hans og rita í óbundnu máli.
í október 1952 bjuggu hjónin Antonio Ratti og Ida kona
hans í Casa Magni, húsinu, sem Shelley bjó síðast í. An-
tonio Ratti var tengdarfaðir franska varakonsúlsins í bæn-
um La Spezia. Sögur gengu um það í nágrenninu, að á
óveðurskvöldum sæi fólk svip Shelleys. Og Rattihjónin
staðfestu þær sögur.
Á óveðursnótt í október 1951 vöknuðu þau hjónin við
undarlegt hljóð. Það var um þrjúleytið. Þau heyrðu glöggt,
að svefnhex-bergisdyrum þeirra var lokið upp mjög hægt.
í mánabjörtu herberginu sá hr. Ratti hávaxna, hvíta veru
ganga að fótagaflinum á rúmi sínu og lyfta þá upp hendi
sinni. Þegar hann kallaði til konu sinnar var veran horfin.
Frú Ratti sagði blaðamönnum, sem áttu viðtal við hana,
að sömu veru hefði hún séð um sömu stund nákvæmlega
ári fyrr. Sögur fólksins í bænum voru nokkuð á annan
veg. Það kvaðst hafa séð vofu á svölunum, sömu svölunum,
sem Shelley- og Williamshjónin höfðu staðið á, þegar þau
voru að bíða eftir „Don Juan“.
Ratti hjónin hafa ekki síðan séð svip Shelleys, hafi það
þá verið hann, sem þau sáu. En blöðin, sem söguna birtu,
segja að hún sé trúverðug vegna þess álits, sem Ratti-
hjónin njóti.
(Örlítið stytt í þýðingu).