Morgunn - 01.12.1960, Blaðsíða 26

104
MORGUNN
ekki frú Verrall eða Cambridge og hafði aldrei heyrt
heimilisfang hennar svo hún vissi til.
Brotin um pálmasunnudagstilfellið voru dreifð innan
um ýmis önnur, sem voru meiningarlaus út af fyrir sig,
en urðu, að dómi rannsóknarmannanna, skiljanleg, er þau >
höfðu verið sett saman, venjulega eftir að ósjálfráða
skriftin hafði gefið eitthvert leiðarhnoða. Um 3000 ósjálf-
ráðir skriftarkaflar voru skrifaðir yfir 30 ára tímabil
af samtals um 12 dreifðum ritmiðlum, sem allir voru
mikilsmetið fólk. Meðal þeirra voru Dame Edith Lyttelton
og þær fjórar konur, sem áður voru nefndar. Ósjálfráðu
ritin héldu því fram, að þrír merkir fræðimenn í Cam-
bridge, Henry Sidgwick, Frederic Myers og Edmund Gur-
ney, sem í lifandi lífi höfðu haft áhuga á gátunni um
framhaldslíf mannsins og voru allir nýlátnir, hefðu hugs-
að upp þessa aðferð til þes að sanna framhalslíf sitt og
hæfileika til þess að leggja á ráð um nýja sannanaleið.
Þeir höfðu komizt að raun um það í jarðlífinu, að þetta
viðfangsefni er síður en svo auðvelt. Það er ekki hin
minnsta sönnun, þótt einhver segi fyrir munn miðils að
hann sé þessi eða hinn framliðinn maður. Og þó að hann
segi manstu þetta eða hitt og svarið sé játandi, þá er
það einfaldari skýring að vitneskjan hafi borizt honum
með hugskeyti frá lifandi manni en framliðnum.
En nú sagði ósjálfráða skriftin: Hér komum við með
nýja sannanaaðferð, samhengi og málavexti, sem ekki
voru í huga neins lifandi manns. Hvaðan er það þá kom-
ið? Gefið var í skyn, að Mary Lyttelton og Francis Bal-
four væru í þeim hópi, sem hér stóð á bak við.
Leiðarhnoðu þau, sem að áliti rannsóknamannanna gerðu
skýr og skiljanleg hin dreifðu brot í þessum fyrra flokki
ritanna, voru ekki látin í té fyrr en 1912, þegar frú
Willett tók að skrifa ósjálfrátt um þetta efni. Hún hafði
þegar skrifað margvísleg boð, er töldust koma frá Myers
og Gurney, og miðilsgáfa hennar tók nú að birtast í ó-
venjulegri mynd. Stundum skrifaði hún, en stundum tal-