Morgunn - 01.12.1960, Blaðsíða 31

MORGUNN
109
vesæla líkama olli hinum ósýnilegu gestum alls engu
hugarangri. Þegar ég hljóp eftir lækninum, sagði ég
hvað eftir annað við sjálfa mig: „Það var tilætlunin,
það var tilætlunin“
Svo vandlega hafði hinum ósjálfráðu ritum verið haldið
leyndum, að höfundurinn, hin núverandi Lady Balfour,
hafði um þessar mundir enga hugmynd um þau eða við-
leitni rannsóknamannanna til að skilja þau og skýra.
í þessum ósjálfráðu ritum eru feiknin öll af efni, sem
virðist eiga saman og sannfærði líka hóp af gáfuðum
mönnum, sem fengust við rannsókn á því árum sam-
an, að það fjallaði um persónur og atburði algerlega
ókunna hinum dreifðu miðlum, sem skrifuðu það.
Hvaðan kom það? Þegar athugað er, hvaða fólk átti
hér hlut að máli, mun öllum koma saman um það, að
meðvituð samtök um svik komi ekki til álita. En gætu
tilviljanir skýrt það? Ef svo er ekki, fækkar skýringar-
möguleikum. Geta menn hugsað sér að hópur af gáfuðu
og heiðarlegu fólki noti víðtæka (næstum alskyggna) ó-
meðvitaða dulargáfu til þess að byggja upp sjálfu sér
óafvitandi sameiginlegan blekkingarvef og slá ryki í aug-
un á bæði sjálfu sér og vinum sínum? Eða er boðskapur-
inn, eins og hann segir sjálfur, raunverulega frá öðrum
heimi, þar sem látnir lifa? Um þetta verður hver og einn
að mynda sér sína skoðun sjálfur.
Það lætur að líkum, að í smágrein eins og þessari er
aðeins hægt að gera lauslega grein fyrir málinu, en til
þess að mynda sér rökstudda skoðun er nauðsynlegt að
lesa ritgerðina sjálfa vandlega.