Morgunn - 01.12.1960, Blaðsíða 58
136
MORGUNN
af bréfum, sem ástvinur hennar hafði skrifað henni. Fyrir
þetta ásakaði hún sjálfa sig ákaflega. Og svo ákaflega,
að ýmis alvarleg sjúkdómseinkenni voru að verða auðsæ
hjá henni. Hún kvaðst hafa gleymt innihaldi bréfanna
og þannig rofið sjálf dýrmætan tengilið milli sjálfrar sín
og látna ástvinarins. Gæti hún nú aðeins munað, hvað í
bréfunum hefði staðið! kveinaði hún.
Þar sem ég var sannfærður um, að í djúpum vitundar
hennar væri enn til endurminningin um það, sem í þess-
um bréfum hafði staðið, dáleiddi ég konuna. Hún féll
auðveldlega í djúpan dásvefn. Þá fór hún að muna aftur
á bak, lengra og lengra, og ég sá, að hún mundi ekki að-
eins innihald bréfanna, heldur einnig ýmis smáatvik frá
þeim tímum, þegar maðurinn var heima í leyfi frá starfi
sínu í hernum. Það kom upp úr kafinu, að jafnvel mundi
hún — undirvitund hennar — hvað hún hafði gefið hon-
um að borða síðasta morguninn, sem hann var hjá henni
heima, að hann hafði skilið tvo hunda, sem lent hefðu í
slagsmálum á götunni þennan morgun, og ástúðarorðin,
sem maður hennar hafði sagt við hana við dyrnar á járn-i
brautarklefanum, þegar þau voru að kveðjast. Ég Iét
skrifara minn skrifa allt þetta upp eftir konunni, eins
og hún sagði frá því í dásvefninum. Og þegar hún las
þetta, er hún vaknaði, reyndist allt nákvæmlega rétt. Það
var sannarlega hrífandi og heilagt augnablik, þegar þannig
varð endurvakið í minni konunnar innihald brenndu bréf-
anna og gleymd atvik og orð, sem aðeins fara þeirra á
milli, sem elskast. Sjúkdómseinkennin hurfu samstundis
og konan lifir nú algerlega eðlilegu og hamingjusömu lífi.
Einhverjum kann að finnast þetta of mikið einkamál
til þess, að nokkur þriðji aðili megi blanda sér í það.
Enginn getur fundið meira til þess en sjálfur ég. En til
þess að bjarga heilsu manna, verður oftast einhver að
blanda sér í málið. Og í sumum tilfellum, þegar líkami
eða sál eru sjúk, er engin önnur leið opin en sú, að ein-
hver annar aðili rannsaki innstu afkima sálarinnar í því