Morgunn - 01.12.1960, Blaðsíða 62
140
M 0 R G U N N
stigi er auðvelt að telja manninum svo rækilega trú um,
að hann sé tilfinningalaus, að hann hefur ekki kveinkað
sér, þegar ég hef stungið hann með nál svo djúpt, að
blóðið hefur streymt úr sárinu. Það er auðsætt, að dá-
leiðslu má með miklum árangri nota við fæðingar, og ég
hugsa, að þeir tímar komi, að fæðingarlæknar muni nota
hana. Baudouin segir frá fæðingu, þar sem dásefjun réð
ekki aðeins tímanum, sem fæðingin tók, heldur hjálpaði
móðurinni til þess að fæða bamið svo gersamlega þján-
ingalaust, að hún vissi ekki fyrr en fæðingin var um
garð gengin. Yfirburðir þessarar aðferðar eru auðsæir
fram yfir hina, að gefa konunni meðöl og deyfilyf, sem
hafa sínar afleiðingar. Og svo er loks fimmta stigiö. Þá
verður hinn dáleiddi maður raunverulegur svefngengill,
því að sé rétt að farið, má láta hann ganga um herbergið.
Á þessu stigi er unnt að sefja hinn dáleidda svo að hann
sjái ýmis konar ofsjónir. Konu nokkurri, sem á þessu
stigi dáleiðslu var, var talin trú um, að skottið hefði verið
höggvið af eftirlætiskettinum hennar. Jafnvel eftir að
hún var vöknuð af dásvefninum, strauk hún köttinn í sí-
fellu, gældi við hann og barmaði sér yfir, hve hræðilega
hefði verið með hann farið. Skottið sat vitanlega á sín-
um stað á kettinum allan tímann.
Ein skemmtilegasta tilraun, se még hef gert með sjúkl-
ing á þessu fimmta stigi dásvefnsins, var sú, er ég bað
sjúklinginn, sem var kona, að skrifa nafn sitt á blað-
snepil. Tvö „e“ voru í nafni hennar. Þá beitti ég sefjun-
arvaldi til þess að telja henni trú um, að ekkert ,,e“ væri
til í ensku máli. Þá bað ég hana að skrifa nafn sitt aft-
ur, og hún skrifaði það, en felldi „e“-in niður. Þá kemur
loks sjötta stig dásvefnsins, þegar hægt er að sefja sjúkl-
inginn svo sterklega, að það, sem dávaldurinn segir hon-
um þá að gera, gerir hann skilyrðislaust eftir að hann er
váknaður af dásvefninum. Ég sagði einu sinni konu nokk-
urri í þessu ástandi, að hún ætti að taka málmhring, sem
væri um annan handlegginn, og færa hann yfir á hinn.