Morgunn - 01.12.1960, Blaðsíða 71

M 0 R G U N N
149
opinn glugga. Daglega talaði hún við anda, bæði í dá-
svefninum og utan hans. Návist þeirra var henni óþægi-
leg í vöku en þægileg í svefninum. Hún talaði mjög
ógjarna um þessar sýnir, og ef hún hefði ekki verið
spurð, hefðum vér lítið vitað um þær“.
Þær sannanir voru síðan fólgnar í sýnum frú Hauffé,
að ógerlegt var að efa raunveruleik þeirra. Eitt af fjöl-
mörgum dæmum þess er það, sem nú skal greina:
Hún hafði komið til Kerners í Weinsberg 25. nóv. 1826
og var þá gersamlega ókunn öilum öðrum í bænum en
lækninum einum. En þegar að kvöldi fyrsta dagsins þar,
er hún féll í svefnhöfga sinn, sagði hún lækninum, að hjá
sér stæði maður, sem vildi sér eitthvað en gæti ekki sagt
frá því. Hann væri hræðilega rangeygður og sér væri
þvert um geð að hann væri hjá sér. 24. des. sagði hún
aftur frá þessum sama manni og daginn eftir sagði hún.
að nú kæmi hann enn og væri með pappírsörk, sem marg-
ír tölustafir væru ritaðir á. Hún sagði, að hann kæmi upp
úr kjaliarahvelfingu, sem hlyti að vera undir gólfinu. Frú
Hauffé var gersamlega ókunnugt um, að undir herbergi
hennar var kjallari, sem vínkaupmaðurinn F.— notaði,
en hann hafði bækistöð í húsi, sem áfast var við húsið,
sem hún lá í. Kerner læknir þekkti manninn þegar af
lýsingu frúarinnar, hann hafði andazt fyrir sex árum, og
er hann dó, hafði ekki tekizt að fá botn í reikninga hans
við vínkaupmanninn, F.—, en hjá honum hafði þessi
maður unnið. Þessi framliðni rnaður kom hvað eftir ann-
að til frú Hauffé og bað hana, að kippa þessu í lag, skjal,
sem mundi leiða hið rétta í ljós, væri í húsi, nákvæmlega
sextíu fet frá rúmi hennar. Hún kvaðst sjá hávaxinn
mann sitja við skriftir í litlu herbergi sem áfast væri
öðru stærra herbergi, þar stæðu nokkrar kistur og væri
ein þeirra opin, en á skrifborðinu væri búnki af skjölum
og þar væri skjalið, sem framliðni maðurinn lagði svo
mikla áherzlu á að fyndist. Kerner fékk vínsalann til að
koma til frú Hauffé og hlusta á hana og sá hann þegar,