Morgunn


Morgunn - 01.12.1967, Blaðsíða 6

Morgunn - 01.12.1967, Blaðsíða 6
84 MORGUNN breytni þess, sem fyrir þá mátti kaupa, fór sífellt vaxandi, eftir því sem framleiðsla varningsins varð fjölbreyttari og meiri. Hér á landi varð þessi þróun tiltölulega mjög hægfara, og raunar alveg fram á þessa öld. Peningar voru sjaldgæfir hér og í fárra manna höndum. Viðskiptin við önnur lönd voru aldrei mjög mikil vegna einangrunar landsins og aðal- lega í vöruskiptum. Menn urðu því að búa að sinu og reyna að vera sjálfum sér nógir um flest. Landið var óræktað, sjáv- araflinn svipull vegna þess hvað aflatækin voru léleg. Það var því ekki unnt að gera samskiptin við landið, né heldur við sjóinn, að venjulegum viðskiptum. Þar var miklu fremur um gjafir að ræða. Sjálft málið bendir Ijóst á þetta. Það var talað um góðar gæftir, eða vel eða illa gæfi á sjóinn. Þetta voru ekki viðskipti, heldur fyrst og fremst gjafir. Það var talað um að gefa fénaðinum heyið. Það var ekki litið á þetta sem viðskipti, þar sem fénaðinum væri selt fóðrið fyrir af- urðirnar. 1 minni æsku heyrði ég miklu oftar talað um að gefa og þiggja, en að selja og kaupa. Gestum var þá aldrei seldur greiði. Bændurnir hjálpuðu hver öðrum án þess að reikna það til verðs eða iauna. Ég held, að ég hafi verið kominn fast að fermingaraldri, áður en ég keypti nokkurn skapaðan hlut, að heitið gæti. Allt, sem ég átti og eignaðist, voru gjaf- ir. Og ég vissi upp á hár um hvern minn hlut, hver hafði gefið mér hann, og jafnvel hver hafði búið hann til. Þannig var um leikföngin mín, karlana, sem bróðir minn tálgaði úr skógviðarbálkum, smáa fugla úr ýsubeinum, litla sleðann minn og margt fleira. Ég vissi hver hafði gert skóna mína, prjónað sokkana og vettlingana, ofið tvistdúkinn í skyrtuna og vaðmálið í buxurnar. Og þannig var einnig um flest hin fábrotnu húsgögn. Maður vissi hver hafði smíðað þau, og hafði jafnvel sjálfur horft á, þegar sumt af þessu var gert. Fyrir vikið varð maður eitthvað svo nákunnugur hlutunum; þeir urðu svo að segja lifandi, og sambandið við þá einkenni- lega innilegt, eins og væru þeir beinlínis lífi gæddir.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Morgunn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.