Morgunn


Morgunn - 01.12.1967, Side 6

Morgunn - 01.12.1967, Side 6
84 MORGUNN breytni þess, sem fyrir þá mátti kaupa, fór sífellt vaxandi, eftir því sem framleiðsla varningsins varð fjölbreyttari og meiri. Hér á landi varð þessi þróun tiltölulega mjög hægfara, og raunar alveg fram á þessa öld. Peningar voru sjaldgæfir hér og í fárra manna höndum. Viðskiptin við önnur lönd voru aldrei mjög mikil vegna einangrunar landsins og aðal- lega í vöruskiptum. Menn urðu því að búa að sinu og reyna að vera sjálfum sér nógir um flest. Landið var óræktað, sjáv- araflinn svipull vegna þess hvað aflatækin voru léleg. Það var því ekki unnt að gera samskiptin við landið, né heldur við sjóinn, að venjulegum viðskiptum. Þar var miklu fremur um gjafir að ræða. Sjálft málið bendir Ijóst á þetta. Það var talað um góðar gæftir, eða vel eða illa gæfi á sjóinn. Þetta voru ekki viðskipti, heldur fyrst og fremst gjafir. Það var talað um að gefa fénaðinum heyið. Það var ekki litið á þetta sem viðskipti, þar sem fénaðinum væri selt fóðrið fyrir af- urðirnar. 1 minni æsku heyrði ég miklu oftar talað um að gefa og þiggja, en að selja og kaupa. Gestum var þá aldrei seldur greiði. Bændurnir hjálpuðu hver öðrum án þess að reikna það til verðs eða iauna. Ég held, að ég hafi verið kominn fast að fermingaraldri, áður en ég keypti nokkurn skapaðan hlut, að heitið gæti. Allt, sem ég átti og eignaðist, voru gjaf- ir. Og ég vissi upp á hár um hvern minn hlut, hver hafði gefið mér hann, og jafnvel hver hafði búið hann til. Þannig var um leikföngin mín, karlana, sem bróðir minn tálgaði úr skógviðarbálkum, smáa fugla úr ýsubeinum, litla sleðann minn og margt fleira. Ég vissi hver hafði gert skóna mína, prjónað sokkana og vettlingana, ofið tvistdúkinn í skyrtuna og vaðmálið í buxurnar. Og þannig var einnig um flest hin fábrotnu húsgögn. Maður vissi hver hafði smíðað þau, og hafði jafnvel sjálfur horft á, þegar sumt af þessu var gert. Fyrir vikið varð maður eitthvað svo nákunnugur hlutunum; þeir urðu svo að segja lifandi, og sambandið við þá einkenni- lega innilegt, eins og væru þeir beinlínis lífi gæddir.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Morgunn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.