Morgunn


Morgunn - 01.12.1967, Síða 6

Morgunn - 01.12.1967, Síða 6
84 MORGUNN breytni þess, sem fyrir þá mátti kaupa, fór sífellt vaxandi, eftir því sem framleiðsla varningsins varð fjölbreyttari og meiri. Hér á landi varð þessi þróun tiltölulega mjög hægfara, og raunar alveg fram á þessa öld. Peningar voru sjaldgæfir hér og í fárra manna höndum. Viðskiptin við önnur lönd voru aldrei mjög mikil vegna einangrunar landsins og aðal- lega í vöruskiptum. Menn urðu því að búa að sinu og reyna að vera sjálfum sér nógir um flest. Landið var óræktað, sjáv- araflinn svipull vegna þess hvað aflatækin voru léleg. Það var því ekki unnt að gera samskiptin við landið, né heldur við sjóinn, að venjulegum viðskiptum. Þar var miklu fremur um gjafir að ræða. Sjálft málið bendir Ijóst á þetta. Það var talað um góðar gæftir, eða vel eða illa gæfi á sjóinn. Þetta voru ekki viðskipti, heldur fyrst og fremst gjafir. Það var talað um að gefa fénaðinum heyið. Það var ekki litið á þetta sem viðskipti, þar sem fénaðinum væri selt fóðrið fyrir af- urðirnar. 1 minni æsku heyrði ég miklu oftar talað um að gefa og þiggja, en að selja og kaupa. Gestum var þá aldrei seldur greiði. Bændurnir hjálpuðu hver öðrum án þess að reikna það til verðs eða iauna. Ég held, að ég hafi verið kominn fast að fermingaraldri, áður en ég keypti nokkurn skapaðan hlut, að heitið gæti. Allt, sem ég átti og eignaðist, voru gjaf- ir. Og ég vissi upp á hár um hvern minn hlut, hver hafði gefið mér hann, og jafnvel hver hafði búið hann til. Þannig var um leikföngin mín, karlana, sem bróðir minn tálgaði úr skógviðarbálkum, smáa fugla úr ýsubeinum, litla sleðann minn og margt fleira. Ég vissi hver hafði gert skóna mína, prjónað sokkana og vettlingana, ofið tvistdúkinn í skyrtuna og vaðmálið í buxurnar. Og þannig var einnig um flest hin fábrotnu húsgögn. Maður vissi hver hafði smíðað þau, og hafði jafnvel sjálfur horft á, þegar sumt af þessu var gert. Fyrir vikið varð maður eitthvað svo nákunnugur hlutunum; þeir urðu svo að segja lifandi, og sambandið við þá einkenni- lega innilegt, eins og væru þeir beinlínis lífi gæddir.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Morgunn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.