Morgunn - 01.12.1967, Side 17

MORGUNN
95
kom „í gegn“, eins og kallað er, og þeir ræddust við á hol-
lenzku góða stund. Þá sannfærðist doktorinn algjörlega,
enda var vitanlegt, að frú Thompson kunni sjálf ekkert í
hollenzkri tungu.
Um frú Thompson segir frú Verral að lokum á þessa leið,
eftir að hafa lýst rannsóknum sínum:
„Ég vil að lokum endurtaka það, og legg á það áherzlu, að
öll kynni mín af frú Thompson voru þannig, að ekki féll á
hana minnsti grunur um svik, né heldur kom nokkuð það
fram, sem gefið gat mér tilefni til að gruna slíkt. Ég tel
það vera hafið yfir allan efa, að hún vissi margt, sem hún
ekki gat hafa aflað sér vitneskju um með venjulegum hætti,
og að getsakir um svik af hennar hálfu eru út i hött og geta
engan veginn skýrt fyrirbærin.“
Frú Leonard.
Gladys Osborne Leonard var einnig í hópi allra beztu
miðla, og í rauninni ekki talin standa frú Piper að baki, og
jafnvel framar að sumu leyti. Hún var mjög skyggn þegar
í bernsku. Það var hún, sem sannaði Sir Oliver Lodge svo
rækilega, að Raymond sonur hans, sem fórst i heimsstyrj-
öldinni 1915, væri sá, sem við hann talaði á fundum hennar,
að hann gat ekki um það efazt, að sonur hans lifði eftir
dauðann og hefði samband við hann. Um þetta skrifaði þessi
frægi vísindamaður bókina Raymond árið eftir, bók, sem
vakti afar mikla athygli, sem kunnugt er.
Eitt af því, sem glöggt bar vitni um dulhæfileika frú
Leonard, voru tilraunir þær, sem gerðar voru til þess að
ganga úr skugga um það, hvort hún gæti sagt rétt til um
það, hvar bók væri að finna í bókaskáp, þar sem hún aldrei
hafði komið í vöku, og ennfremur að lesa á lokaða bók og
svara því rétt, hvaða setning stæði þar á tiltekinni blaðsíðu,
og fleira þess háttar.
Um niðurstöðu þeirra tilrauna segir frú Sidgwick:
„Ég hef leitazt við að telja saman lauslega, hverjar eru