Morgunn - 01.12.1967, Qupperneq 39

MORGUNN
117
hjúkrunarheimili og vann þar frá kl. 8 að morgni til kl. 2
eftir hádegi. Síðan tóku við heimilisstörfin, og þar varð
mörgu að sinna, og hvíldarstundirnar fáar. Maður hennar
reyndi oft að pína sig á fótum fyrri part dagsins til þess að
sinna um börnin í fjarveru hennar. Og þau eldri komust
smám saman upp á að gæta þeirra yngri, eins og gengur.
Maður hennar hafði lítils háttar sjúkrastyrk, og það kom í
veg fyrir að fjölskyldan þyrfti beinlinis að svelta.
Hún var kona rétt þrítug, er hún missti mann sinn eftir
tólf ára sambúð. Þá stóð hún uppi allslaus með þrjú ung
börn og sjálf orðin heilsulasin vegna þess hve hart hún
hafði orðið að leggja að sér síðustu árin. En hún lagði ekki
árar í bát. Nágrannarnir litu til með heimilinu og börnun-
um á daginn, á meðan hún var í vinnu. Og hálfu öðru ári
síðar giftist hún í annað sinn. Var síðari maður hennar
Arthur Roberts. Þau komust sæmilega af. Hún þurfti ekki
lengur að vinna hjá öðrum, en gat helgað sig húsfreyju- og
móðurstörfunum.
Hin erfiðu kjör virtust engan veginn draga úr dulargáf-
um hennar. Stöðugt varð hún vör við ósýnilegar verur í
kring um sig, heyrði annarlegar raddir, en hún hafði engan
tíma til að sinna þessu eða gefa því verulegan gaum. En
eftir að hún giftist siðari manni sínum, fékk hún meira næði
og betri tíma, og hugur hennar tók að snúast meira og meira
um þessa hluti. Þar kom, að hún ræddi um þetta við grann-
konu sína. Varð það til þess, að þær fóru saman á nokkra
miðilsfundi.
„Á einum þessara funda,“ segir Estella Roberts, „gerðist
það, að miðillinn, kona að nafni Elizabeth Cannock, ávarp-
aði mig sérstaklega, sagði, að ég væri miðill og ætti mikið
starf fyrir höndum á því sviði, og bað mig að ræða við sig
að fundinum loknum.“
Þær ræddust síðan lengi við, og þannig fékk frú Estella
sína fyrstu fræðslu um spiritismann og miðilshæfileikana.
Jafnframt var hún eindregið hvött til þess að hefja í ein-
rúmi heima hjá sér tilraunir til þess að ná traustara sam-