Morgunn - 01.12.1967, Qupperneq 43

M O R G U N N 121
gat hann þess við mig, að honum hefði sjálfum verið kunn-
ugt um, að þessi maður hefði fyrirfarið sér.
1 svari ekkjunnar kom fram nokkur tortryggni um það,
að læknirinn kynni að hafa gefið mér eitthvað í skyn um
það, með hverjum hætti maður hennar hefði dáið, og að
minnsta kosti hefði sú hugsun verið ofarlega í huga hans
á fundinum. Gæti því verið um huglestur að ræða. Að vísu
hélt læknirinn því fram, að honum hefði alls ekki verið
kunnugt um það, með hverjum hætti sjálfsmorðið var fram-
ið. En í bréfinu var staðfest, að ég hefði lýst því rétt að
öllu leyti.
Þá var það, að Estella stakk upp á því, að læknirinn skyldi
skrifa ekkjunni í Canada og biðja hana að senda einhvern
hlut, sem væri í nánum tengslum við mann hennar. Um
þennan hlut skyldi hún búa svo vendilega, að engin leið væri
að ráða í það, hvers konar hlutur þetta væri, og innsigla
síðan böggulinn þannig, að útilokað væri að hægt yrði að
opna hann, án þess að rjúfa innsiglin.
Þetta gerði konan og sendi lækninum böggulinn í ábyrgð-
arbréfi. Læknirinn kom síðan með hann rakleitt heim til
mín. Þetta var kassi um það bil 6x8 þumlungar að stærð
og 2ja þumlunga þykkur, vandlega frá honum gengið og
tryggilega innsiglaður.
,,Hafið þér nokkra hugmynd um það, læknir, hvað er í
bögglinum?“ spurði ég.
,,Nei, ekki þá minnstu," svaraði hann.
Ég tók við bögglinum, hélt á honum í báðum höndum, og
varð á svipstundu ljóst, hvað í honum var.
,,1 þessum böggli er Ijósmynd af hinum látna eiginmanni,"
sagði ég. „Á myndinni voru upphaflega tveir menn, sem
stóðu hlið við hlið, en hún hefur verið rist í sundur að endi-
löngu, svo aðeins annar þeirra sést. Og það er maðurinn,
sem sjálfsmorðið framdi.“
Læknirinn opnaði ekki böggulinn til þess að ganga úr
skugga um, hvort ég hefði séð rétt, heldur endursendi hann
ekkjunni í Canada með öllum sömu ummerkjum og á hon-