Morgunn - 01.12.1967, Blaðsíða 45

MORGUNN
123
leið og ég handlék kjólinn, varð ég þess fullviss, að litla stúlk-
an var dáin. I þessu sambandi vil ég geta þess, að gamli hund-
urinn minn lá á teppi sínu og svaf vært. En um leið og ég
fann, að Mona var dáin, stökk hann á fætur, æddi aftur og
fram um stofugólfið og lét svo illa, að ég varð að loka hann
inni í öðru herbergi. Ég hef oft orðið þess vör, að dýr eru
afar næm fyrir dulrænum áhrifum og jafnvel skyggn.
Með hjálp stjórnanda míns, Red Cloud, komst ég síðan í
samband við Monu litlu, sem sagðist hafa verið flutt í lítið
hús, og þar hefði hún verið deydd með því að kæfa hana.
Hún lýsti húsinu, sagði að öðrum megin við það væri skurð-
ur með vatni í, en á bak við það akur. Kirkjugarður væri
þarna örskammt frá, og veitingahús í grenndinni, og sæist
þangað frá húsinu. Mér fannst ég fara um kirkjugarðinn,
yfir einhverja brú og þaðan yfir akurlendi, unz ég kom að á.
Lengra komst ég ekki.
Þessar myndir voru svo skýrar í huga mínum, að ég lét
ritara minn síma til Newark og segja lögreglunni þar frá
þessu. Þessi lýsing virtist koma svo vel heim við staðhætti,
þar sem barnið hvarf, að lögreglan bað mig þegar í stað að
koma til Newark. Þeir skyldu láta bifreið bíða mín þar á
járnbrautarstöðinni og fara með mér á staðinn.
Áhugi minn var nú vaknaður á málinu, og ég ákvað að
fara. Tveir lögregluþjónar biðu mín á stöðinni. Þeir óku mér
að litlu húsi, sem ég þegar í stað kannaðist við, þó ég hefði
aldrei fyrr litið það líkamlegum augum. Við gengum upp
stiginn að aðaldyrunum. En þá brá svo við, að mér fannst
ég vera knúin til að snúa af leið, ganga meðfram húsinu, unz
ég fann aðra hurð. Hún var ólæst, og ég fór inn. Húsið var
algjörlega autt og tómt, ekki snefill af húsgögnum af nokkru
tagi. Ég ráfaði upp stigann. Uppi á lofti voru tvö herbergi.
Ég varð einskis vör í fremri stofunni. En í innri kompunni,
þar sem vatnsgeymirinn var, fann ég greinilega áhrif frá
Monu litlu. Síðan gekk ég aftur niður stigann. Á neðri hæð-
inni voru tvær stofur. 1 fremri stofunni hafði Mona verið.
Á því var enginn vafi. Ég heyrði hana segja mér það.