Morgunn - 01.12.1967, Side 76

154
MORGUNN
háskólann í Caroline, þar sem hann meðal annars telur sig
fullkomlega hafa sannað það, að hugir eða hugsun manna
hafi alveg óhrekjanlega áhrif á það, hvaða hliðar á tening-
um, sem kastað er af handahófi úr þar til gerðri vél, komi
upp hverju sinni. Þeim, sem vildu kynnast þessum tilraun-
um og niðurstöðum þeirra nánar, vil ég benda á að lesa hina
stórmerku bók hans The Reach of the Mind, eða þá rit hans
Parapsychology.
Margt bendir nú æ ótvíræðar og skýrar til þess, að hugur
eða sál mannsins hafi miklu víðtækara og meira vald yfir
efninu en menn til þessa hafa fest trúnað á. Hvernig þessu
valdi er háttað, og hvernig unnt verði að notfæra það í fram-
tíðinni, er ekki sýnt enn, heldur aðeins að það er fyrir hendi.
Menn geta að sjálfsögðu, þeir sem það vilja, haldið áfram
að dunda við að telja sér trú um, að þessi dularfullu en mátt-
ugu öfl séu aðeins fyrir hendi í manninum, á meðan hann
lifir í líkamanum hér á jörð, enda þótt allt bendi til, að þau
séu honum að öllu leyti óháð. En því verður ekki neitað með
rökum, að þeim stoðum fækkar stöðugt, sem unnt er að
renna undir slíka trú, sumar hallast illiiega, aðrar eru orðn-
ar grautfúnar af elli.
Hins vegar fer þeim stoðum stöðugt fjölgandi með nýjum
rannsóknum bæði anda og efnis, sem styðja það og styrkja,
að sál mannsins geti þegar í þessu lífi starfað óháð líkam-
anum, ekki aðeins að því er snertir fjarhrif margs konar
einnar sálar á aðra, óháð skynfærum líkamans, heldur geti
hún einnig haft bein áhrif á efnið, svo sem komið hefur i
Ijós við tilraunir dr. Rhine og fleiri merkustu vísindamanna.
Með þessu er ennfremur rennt óbeinum stoðum undir þá
sannfæringu, sem einnig er studd vísindalegum tilraunum
og persónulegri reynslu þúsundanna, að sál mannsins lifi eft-
ir dauðann, haldi persónuleika sínum, tilfinningum og minn-
ingum, að það líf sé bæði fegurra og fyllra en jarðlífið, og að
hinir sálrænu kraftar og þroski fái þar enn betur notið sín.
Margir eru nú svartsýnir á framtíð mannkynsins og sjá
þar válegar blikur á lofti. En er það ekki fyrst og fremst