Morgunn - 01.12.1973, Blaðsíða 22
100
MORGUNN
þá ekki neitt, til þess að fá að láni bók um guðspekileg efni.
Starfsbróðir minn á skrifstofunni þar sem ég vann hafði bent
mér á þennan mann og var einmitt að lesa guðspekibækur
hans. í viðræðu við þennan starfsbróður vakti hann athygli
mína á þessum bókmenntum. Þar sem einmitt á þessum tíma
var nývöknuð í mér mjög sterk þrá eftir andlegri þekkingu,
ásamt knýjandi þörf til þess að geta framkvæmt eitthvað meira
en þetta eitt að skrifa tölustafi, fékk ég áhuga á nefndum bók-
menntum, og fyrir milligöngu starfsbróður míns fékk ég vin-
samlegt heimboð frá áðumefndum manni.
Eftir stundar samræður við þennan mann fór ég úr íbúð
hans með guðspekibók og hljóminn af kveðjuorðum hans í eyr-
um mér: „Þér skuluð sjá, að þér verðið bráðum kennari minn.“
Og spádómur hans rættist. Bókina las ég ekki alla. Hið eina,
sem ég man af því litla, sem ég las, er aðeins þetta, að það kom
mér til að beina huganum til Guðs. Og einmitt kvöld eitt, þeg-
ar ég reyndi þetta, varð ég fyrir eftirfarandi reynslu, sem af
hreinlega sálrænum ástæðum gerði mér algerlega ókleift að
halda áfram lestri bókarinnar. Einnig var vitund min þá orðin
ótæmandi andleg uppspretta á sjálfri sér, svo að lestur hvers
konar bókmennta varð þarflaus með öllu.
XV
ÞaS sem vinir mínir urSu vitni dS í raun og veru.
1 þessu umbreytta ástandi, sem lýst er að framan, fór ég aft-
ur til hins bókhneigða vinar míns til þess að skila honum bók-
inni. Hann er því vitni að þessu breytta ástandi mínu, einnig
félagar mínir á skrifstofunni og allir aðrir nánir kunningjar
mínir þá og síðar — vitni að því, að maður getur öðlazt þekk
ingu að öðrum leiðum en hinum venjulegu ytri og sýnilegu
leiðum, sem öllum öðrum eru óhjákvæmilega nauðsynlegar.
Þeim varð ljóst, að undramáttur upplýsingarinnar megnar að
yfirskyggja til fulls fávísan mann og veita honum yfirburði í
þekkingu á æðstu vizku lífsins og staðreyndum þess eða trú-
arlega upplýsingu, algerlega án bóklegrar fræðslu eða þekk-