Morgunn - 01.12.1973, Blaðsíða 79

BÆKUR 157
Dagur Þorleifsson hefur leyst þýðingu bókarinnar mjög
þokkalega af hendi, þótt ekki sé málfarið alveg hnökralaust.
Afleit er t.d. sögnin að „uppástanda“ í merkingunni að halda
einhverju fram (bls. 89), þá á slangurmálið „að slá einhverj-
um við“ illa heima þar sem verið er að lýsa ágætum vefnaðar
í Perú. „f vefnaði sló þeim enginn við“ segir á bls. 88. Þá kann
ég ekki við að tala um að merking sé „útsmogin“ (bls. 89).
„Atlantir voru fljótir að gera sig gildandi í landinu“, segir á
bls. 92. Hér er engin þörf á dönsku. Ljótt er eignarfallið .Tes-
úsar, þar sem Jesú myndi nægja. Verst er þó, þegar vitnað er í
hið fræga ljóð W. E. Henleys: Invictus og sagt að þar standi að
maðurinn sé höfuSsmaSur sálar sinnar. Hér er átt við hina
frægu ljóðlínu: „I am the captain of my soul.“ Skáldið á hér
vitanlega ekki við tignartitil í hernum, heldur að hann sé
stjómandi sálar sinnar. Hún lúti vilja hans. Apológetar er
slæmt orð á íslenzku um þessa fornu verjendur kristins dóms.
Afsakendur færi t.d. betur.
Þá er að lokum eitt, sem stendur undarlega fast í fleiri þýð-
urum en Degi Þorleifssyni, en það er óttinn við eignarfalls-
essið, sem þó er notað bæði í ensku og íslenzku. Þetta er undir-
strikað rækilega á sjálfri kápu bókarinnar, en þar stendur: Sag-
an í Ijósi dálestra Edgar Cayce. Hvers vegna ekki Cayces. Er
það vegna þess að menn vita ekki að ættarnafnið er borið fram
Keisí og verður því Keisís í eingnarfalli? Þetta er nákvæmlega
jafnafkáralegt og setningin: „Bók Guðmundur Jónsson er
góð.“ Þýðendur virðast apa þetta hver eftir öðrum án nokkurr-
ar umhugsunar. Það er mál að linni.
Annars er þetta hin ágætasta bók og vonandi heldur þessi
bókaútgáfa áfram að gefa út bækur úr skýrslusafni þessarar
einstæðu vem, sem í jarðlífinu hlaut nafnið Edgar Cayce.
LEIÐSÖGN TIL LlFS ÁN ÓTTA.
Höfundur: Norman Vincent Peale.
Þýðari: Baldvin Þ. Kristjánsson.
Bókaútgáfan örn og örlygur h.f., Reykjavík.
Hér kemur þá fjórða bók Peales á íslenzku. Baldvin Þ. Krist-