Kylfingur - 01.07.1937, Blaðsíða 3

(OLHUM KUHJDí
KYLFIHBUR

3. ár
wv%*wvwv*
Reykjavik, Júlí 1937
<**X**XhW**M**!**!**X**M**>
1. hefti
•X—X—X—X—X—X*
Golfíþróttin.
Heilbrigt ungbarn hreyfir sig mikið. Það spriklar, græt-
ur og hlær, skríður, rambar og hleypur, alltaf á hreyfingu.
Háttúran segir til sín. Hún lætur ungbarnið sjálft þroska
líkama sinn, limi og líffæri. Og út, út langar barnið, út
í sólskinið, út að leika, að hlaupa o.s.frv.
Svo kemur fullorðna fólkið og keyrir barnið niður á
skólab.ekkina, innilokað. Seturnar yfir bókum finnst sum-
um sjaldan of miklar. Og fyrir mörgum tekur við af skóla-
setunum setur við skrifborð, við bækur, við sauma, vef,
smíði o.s.frv. Lífsbaráttan kemur fjölda fólks til þess að
láta sitja á hakanum hreyfinguna, sem var þeim svo sjálf-
sögð og þörf á bernskuárunum. Við, mörg okkar, sitjum
innan fjögra veggja mestan hluta dagsins og liggjum í
rúminu nóttina, innilokuð. Við sinnum því ekki þótt lík-
ami, limir og líffæri, úrkynjist, í stað þess að halda áfram
að halda við heilbrigðí þeirra og þroska, eins og náttúran
lét barnið gera af eðlisþörf.
Áberandi verður þetta hjá þeim, sem ala aldur sinn í
bæjum og starfa annað en erfiðisvinnu. Lítum t. d. á
Reykjavík. Lofsverður, vaxandi áhugi á skíðaferðum hefir
bætt hér nokkuð úr skák — að vetrinum. En hvað gerir
innisetufólkið í Reykjavík á sumrin? Að undanteknum
nokkrum af yngri kynslóðinni, mun verða lítið um úti-
hreyfingu annað en rölt á milli húsa og sitja hreyfingar-
Jausir í bíl. Svo mun fara fyrir flestum. Leikfimi leggja
flestir á hylluna að lokinni skólagöngu.
Eg þekki hundruð innisetufólks í Reykjavík, sem ekk-