Kylfingur - 01.07.1937, Blaðsíða 6

4
KYLFINGUR •
hluta laugardags og á sunnudögum, máske oftar í vik-
unni. Mér nægir seinni hluti laugardags og sunnudagur.
Og hve margt innisetufólk getur ekki séð af þessum tíma
— ef það nennir því? Erfiðið við að nenna því er aðeins
í byrjun. Það er töframáttur golfsins, að það dregur fólk,
sem annars er værugjurnt, með ómótstæðilegjui afli til
hollrar, nytsamrar og skemmtilegrar útivistar og hreyf-
ingar — þegar ísinn er brotinn; þegar menn hafa kynzt
undirstöðuatriðum leiksins. Það þarf þá ekki að hrópa í
eyru þeirra: ,,Allir út á golfvöll!“ Þeir standast ekki
mátið, hlakka til að komast út á golfvöll.
Og eins og loftið er heima! Eg hefi hvergi sveiflað
golfkylfu í svo léttu og hressandi lofti sem heima á íslandi.
Að lokum smásaga, sem er sönn.
Við Helgi P. Briem vorum staddir saman í Madrid 1
júlímánuði í 39 stiga hita. Eg þoldi illa svo mikinn hita.
Eg var máttlaus og sljófur. „Þetta dugar ekki,“ sagði ég
við Helga, „nú förum við út á golfvöll til þess að safna
orku. Helgi, sem aldrei hafði tekið sér golfkylfu í hönd,
var til í það að fara með. Ekki leið á löngu eftir þetta
áður en Helgi var farinn að iðka golf með þessum eða
líkum rökum:
„Úr því S. B.,sem þolir illa mikinn hita, getur orðið að
nýjum og betri manni með því að ganga allhratt um hæðir
og hóla í 39 stiga hita og sveifla golfkylfum, ,er varla
verjanlegt að reyna þetta ekki sjálfur.“
Khöfn í apríl 1937.
Sveinn Björnsson.