Fréttablaðið - 08.11.2010, Blaðsíða 36

16 8. nóvember 2010 MÁNUDAGUR
BAKÞANKAR
Gerðar
Kristnýjar
1
6 7 8
10
13
119
12
15
16
18
21
20
17
14
19
2 3 4 5
krossgáta
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
LÁRÉTT
2. ofstopi, 6. rún, 8. laus greinir, 9.
gagn, 11. mun, 12. mörk, 14. safna
saman, 16. í röð, 17. forað, 18. væta,
20. þys, 21. lokka.
LÓÐRÉTT
1. áfengisblanda, 3. íþróttafélag, 4.
eyja, 5. svelg, 7. heimilistæki, 10.
næði, 13. gifti, 15. skrambi, 16. sam-
ræða, 19. stöðug hreyfing.
LAUSN
LÁRÉTT: 2. ofsi, 6. úr, 8. hið, 9. nyt,
11. ku, 12. skógi, 14. smala, 16. tu, 17.
fen, 18. agi, 20. ys, 21. laða.
LÓÐRÉTT: 1. púns, 3. fh, 4. sikiley, 5.
iðu, 7. ryksuga, 10. tóm, 13. gaf, 15.
ansi, 16. tal, 19. ið.
Fyrir ári heyrði ég einn stjórnenda menningarþáttarins Víðsjár á Rás 1
hafa á orði að það væri erfitt að gagn-
rýna barnabækur því þær væru fyrir
svo „afmarkaðan hóp“. Barnabækur eru
merkilegt nokk ekki gagnrýndar í Víðsjá
en þó eru barnaleikrit tekin þar fyrir eins
og ekkert sé – svona eins og barnaleikrit
séu fyrir óafmarkaðri hóp en barnabæk-
ur. Þetta þýðir að leikritið um Fíusól eftir
Kristínu Helgu Gunnarsdóttur var gagn-
rýnt í Víðsjá en ekki bækurnar um þetta
vinsæla stelpuskott.
MÉR varð hugsað til ummæla útvarps-
mannsins í síðustu viku þegar ég las
gagnrýni Helga Snæs Sigurðssonar,
blaðamanns á Morgunblaðinu, um Forn-
gripasafnið, glænýja barnabók eftir Sig-
rúnu Eldjárn. Þar skrifar Helgi Snær:
„Það er vandaverk fyrir fullorðna
manneskju að rýna í bækur sem ætlað-
ar eru fólki á öðru þroskastigi og getur
reynst erfitt að meta hvort barnasögur
höfði til barna.“ Degi síðar birtir Mogg-
inn gagnrýni um barnaleikritið Dísu
ljósálf eftir sama blaðamann og þá
er ekki sleginn neinn varnagli. Helgi
Snær fullyrðir að bókin um ævintýri
ljósálfsins hafi „gengið kynslóða á
milli á íslenskum heimilum og vakið
aðdáun barna og foreldra …“
EINMITT, góð bók hrífur fólk sama á
hvaða aldri það er, sama fyrir hvaða hóp
hún var upphaflega skrifuð. Ég efast
um að Astrid Lindgren hafi haft 37 ára
gamlar konur í huga þegar hún skrifaði
Madditt og Betu en þegar ég las hana
fyrst, komin á þann aldur, fannst mér
þetta hljóta að vera ein skemmtilegasta
bók sem ég hefði lesið. Fjögurra ára
gamalt barn getur líka haft feikigaman
af að heyra um útistöður Skarphéðins
Njálssonar þótt höfundur Njálu hljóti að
hafa ætlað söguna eldri hlustendum.
BARNABÆKUR eiga skilið nákvæm-
lega sömu virðingu og bækur fyrir full-
orðna. Þeir sem fjalla um þær þurfa
ekkert að afsaka sig eða láta eins og
þeir séu að taka niður fyrir sig. Öll
eigum við það sameiginlegt að hafa ein-
hvern tímann verið börn og hljótum að
geta rifjað upp hvað það var sem fékk
barnshjartað til að taka kipp, hvort sem
það var þegar halastjarna ógnaði líf-
inu í Múmíndal eða þegar Anna, Finnur,
Jonni og Dísa festust inni í ævintýra-
helli klyfjuð marmelaði og rótarbjór.
Ég tala nú ekki um þegar Beta ratar
aftur heim til Maddittar systur sinnar í
yndisbókinni Sjáðu Madditt, það snjóar!
Þegar slík verk eru lesin skiptir engu
máli á hvaða þroskastigi við erum.
Barnabækur fyrir bókabörn
Heyrðu mig,
hvað ertu að
hugsa?
Hvernig það
standi á því
að ég er
venjulegur en
flestir aðrir
eru hálfvitar?
Ég verð að
hætta að
spyrja! Greyið fólkið!
ÚPS.
PALLI!
STURTAN
ER BÚIN
AÐ VERA
Í GANGI
Í HÁLF-
TÍMA!
Sjáðu! Mikið
vorum við ung
og grönn!
Já, það eru
ekki nema
átta ár síðan.
Átta ár??
Það er
næstum
jafnlangt
síðan ég
fæddist!
Þetta hljómaði eins og
tilviljun fyrir mér!
Ég er ekki
frá því að
krakka-
skrattinn
í 4B hafi
fengið
gröfu í
jólagjöf.
F
í
t
o
n
/
S
Í
A
ÞAÐ ER AUÐVELTAÐ KAUPA ÁSKRIFT Á
STOD2.IS