Fréttablaðið - 20.11.2010, Síða 32

32 20. nóvember 2010 LAUGARDAGUR
Hefðum getað verið öflugt blaklið
Og hvernig er svo tilfinningin að
starfa saman á ný eftir öll þessi
ár?
Diddú: „Æðisleg. Þetta hefur
blundað í okkur ansi lengi og núna
er rétti tíminn til að losa bönd-
in, því það var öllum orðið mál.
Það er alltaf jafn gaman þegar
við hittumst. Það er eins og við
höfum sagt bless í gær og þegar
við komum saman þá gerist alltaf
eitthvað, því við erum svo tengd
andlega. Strákarnir tala miklu
meira en ég og hafa alltaf gert,
en það er vegna þess að þeir segja
nákvæmlega það sem ég myndi
annars segja.“
Sigurður: „Ég held að við höfum
öll skynjað að þetta samstarf var
mjög sérstakt.“
Valgeir: „Við hefðum getað
orðið mjög öflugt blaklið. Það var
svo góð kemía í gangi.“
Egill: „Já. Líklega hefðum við
ekki verið teknískasta blaklið
heims en við hefðum tekið bæði
sigrum og ósigrum af æðru-
leysi.“
Valgeir: „Við lærðum að þekkja
takmörk okkar.“
Sigurður: „En við vorum líka
einlæg og meintum það sem við
sögðum. Þetta var dauðans alvara,
og slíkt smitast alltaf í gegn.“
Egill: „Við fífluðumst bara í við-
tölum, en auðvitað verður fólk að
búa sér til tilgang með því sem
það gerir. Annars er þetta algjör-
lega tilgangslaust.“
Valgeir: „Ég held að Spilverkið
hafi verið fremur undarleg hljóm-
sveit á sínum tíma. Til að mynda
var það meðvituð stefna okkar,
sem hrein samstaða var um innan
hljómsveitarinnar, að takmarka
áhorfendafjölda á tónleikum. Við
vildum ekki spila fyrir drukkið
fólk, ekki fyrir pólitískt fólk, og
í rauninni vildum við helst ekki
spila fyrir neinn.“
(Þessu samsinna hin með
hlátrasköllum).
Valgeir: „Þess vegna eru þess-
ir tónleikar í Hörpu nauðsynlegir,
því þeir eru svo fáir sem hafa séð
Spilverkið „live“. En það er segin
saga að því færri sem áhorfend-
urnir eru, því betur spilar hljóm-
sveitin.“
Sigurður: „Já, við viljum ekkert
endilega að það verði fullt hús.“
Valgeir: „Nei, og við hvetjum
fólk til að kaupa miða en koma
samt ekki á tónleikana.“
Einbjörn fluttur til útlanda
Í kassanum sem kemur út í byrjun
desember má eins og áður sagði
finna allar sex plötur Spilverks-
ins sem gefnar voru út á árunum
1975 til 1979, en einnig aukadisk
með áður óútgefnum upptökum og
öðru fágæti. Sigurður Bjóla hefur
unnið sem upptökustjóri og hljóð-
maður í fjöldamörg ár og var sem
slíkur eftirlitsmaður með hljóm-
gæðum hinnar nýju útgáfu, sem
hann fullyrðir að séu mun meiri
en á gömlu diskunum.
Aukadiskurinn heitir Pobeda,
eftir ferskeytlu sem Sigurður
Bjóla samdi um samnefnda rúss-
neska eðalvagna sem víða sáust
á götum Reykjavíkur á sokka-
bandsárum meðlima Spilverks-
ins. Vísuna flutti Spilverkið meðal
annars með fulltingi Eggerts Þor-
leifssonar, Sigurðar Sigurjóns-
sonar og fleiri leikara sem hluta
af dagskrá í tilefni Listahátíðar í
Reykjavík um miðjan áttunda ára-
tuginn, en einnig í útvarpsþætti á
RÚV og þaðan kemur upptakan á
laginu sem heyrist á aukadiskn-
um.
Eftir á að hyggja, teljið þið að
eitthvað af þessu óútgefna efni
hefði átt að rata á plöturnar
ykkar á sínum tíma?
Valgeir: „Nei, því lögin völdu sig
svo til sjálf á plöturnar okkar. Þær
eru allar svokallaðar „konsept-
plötur,“ þar sem við fórum eftir
ákveðnum ramma, lausbeislaðri
sögu eða andrúmi á hverri plötu
fyrir sig. Ég upplifi hverja plötu
sem mjög sterka heild og ef eitt
lag er tekið út þá vantar greini-
lega stein í hleðsluna. Það eru allt-
af ákveðin lög sem öðlast mestar
vinsældir og eru sett á safnplöt-
ur, en að mínu viti eru það sjaldn-
ast bestu lögin sem verða vinsæl-
ust.“
En er von á því að persónan
Einbjörn, blaðburðardrengurinn
sem fór fyrstur á fætur á Götu-
skóm [plötu Spilverksins frá
árinu 1976] en var svo
orðinn fullur ungling-
ur á Bráðabirgðabúgí
nokkrum árum síðar,
verði umfjöllunarefni á
nýju plötunni?
Valgeir: „Nei, ég
hugsa að Einbjörn sé
fluttur til útlanda.“
Egill: „Einbjörn sigldi
í burtu, reri frá Arg-
entínu til suðurpólsins,
íklæddur kjólfötum,
að hitta mörgæsirn-
ar. Þetta er konsept-
maður.“
Valgeir: „Við vitum
ekki hvert konsept-
ið verður á nýju plöt-
unni, en við munum
gera konsept-plötu. Við
kunnum ekki annað.“
Hagkvæm leitun áhrifa
Nú hefur Spilverk þjóð-
anna notið mikilla vin-
sælda í hartnær fjóra
áratugi og þannig haft
áhrif á fleiri kynslóðir
íslensks tónlistarfólks.
Til að mynda hefur
hljómsveitinni Hjaltalín, einni
þeirri vinsælustu í dag, og fleiri
slíkum oft og tíðum verið líkt við
Spilverkið. Takið þið eftir þessu?
FRAMHALD AF SÍÐU 30
Á fyrstu tveimur breiðskífum sínum, Spilverki Þjóðanna
frá 1975 og CD Nærlífi frá 1976,
söng Spilverkið á ensku en sneri
sér alfarið að hinu ástkæra
ylhýra móðurmáli frá og með
plötunni Götuskóm, sem einnig
kom út árið 1976. Valgeir segir
að á þessum tíma hafi langflest-
ir íslenskir tónlistarmenn sung-
ið á ensku, nema þá helst Megas
og Ríó Tríó. „Við neitum því þó
ekki að á þessum tíma létum
við okkur dreyma um einhverja
frægð í útlöndum. Í okkur bærð-
ist útrásarfól,“ segir Valgeir.
„Ég minnist þess að við
hittum talmenn þjóðlagaútgáfu-
fyrirtækisins Atlantic og ég
hitti líka Stikkan Andersson,
umboðsmann ABBA, og því er
ekki neita að einhverra hluta
vegna fóru þessir aðilar að
spyrða okkur saman við þá
hljómsveit,“ heldur Egill áfram.
„Þeir voru þá að leita að hinum
nýja ABBA-flokki, og við vorum
fjögur, nýttum okkur raddanir í
tónlist okkar en vorum auðvitað
alveg á hinum kantinum. Og
höfðum engan áhuga á að láta
klæða okkur upp í spandex-sam-
festinga. Svo við sögðum bara
nei takk, vildum ekki láta tengja
okkur við ABBA á neinn hátt.
Ég man að Stikkan sagðist bara
vera giftur einni konu, henni
ÖBBU. Og auðvitað kom síðar á
daginn að þetta voru stórfínir
lagasmiðir sem sömdu sígræna
söngva í röðum. Tíu árum síðar
hefði okkur hefði ekki dottið í
hug að móðgast við samlíking-
una.“
■ HÖFÐU LÍTINN ÁHUGA Á SPANDEX-GÖLLUNUM
ABBA Spilverkið kærði sig á sínum tíma ekki um að vera spyrt saman við sænska
söngflokkinn þrátt fyrir að þau væru líka fjögur og nýttu raddanir í tónlist sinni.
Diddú: „Ég hef tekið sérstak-
lega vel eftir þessu nú í seinni tíð,
þar sem ekki fer á milli mála að
foreldrar tónlistarfólksins hafa
hlustað mikið á Spil-
verkið.“
Valgeir: „Auðvitað
er það þægilegt fyrir
okkur að geta leitað
áhrifa hjá hljómsveitum
sem hafa leitað áhrifa
hjá okkur. Það er ótrú-
lega hagkvæmt. Við
vorum óvenjuleg popp-
hljómsveit að því leyti
að við spiluðum óraf-
magnað. En þá þagði
fólk líka meira á tón-
leikum, hafði betri ein-
beitingu. Í rauninni má
segja að aukin neysla
sykurs og rafræn áhrif
hafi gert það að verk-
um að nú eru allir út og
suður. Enginn getur ein-
beitt sér að neinu mikið
lengur en í tuttugu
nanósekúndur.“
Egill: „Ég var staddur
í Búðardal um daginn
þar sem ég hitti gamlan
kunningja sem var þar
með unglinga í skóla-
ferðalagi. Hann sagði
mér að kíkja að gamni
inn í rútuna til krakkanna, sem
ég gerði og sá þá að þar sátu allir
þegjandi, hvert með sinn iPod.
Enginn var að syngja eða spjalla,
enginn strákur að leggja höndina
á lærið á sætu stelpunni, heldur
allir í sínum eigin heimi. „Svona
er þetta búið að vera alla ferðina
og verður, hver í sínum heimi,“
sagði félaginn. Ég ætlaði að byrja
á einhverju neikvæðnistali um
hvernig væri nú orðið ástatt fyrir
ungdóminum, en kunningi minn
stöðvaði mig strax og sagði mér
að hafa ekki neinar áhyggjur af
þessu fólki, að tilvera þess væri
mjög fjölbreytileg. Ég veit ekki
alveg hvað mér á að finnast um
allt þetta nýja áreiti, en það þarf
allt að vera instant. Engin þolin-
mæði. En vorum við ekki eins?
Allt þurfti að gerast í gær. Lífið
er stutt, nóttin löng.“
Valgeir: „Það eru engin grið
gefin. Allt þarf að vera skemmti-
legt strax. Og það er það sem við
ætlum að reyna að vera ekki!“
Egill: „Það er engin ástæða til
að skemmta fólki, það skemmtir
sér sjálft. En það er ástæða til að
gera sér erindi við fólk.“
Á GÓÐRI STUNDU Egill, Diddú, Sigurður Bjóla og Valgeir nutu samverustundanna
forðum eins og þau gera enn þann dag í dag enda segir Diddú alltaf jafngaman
þegar hópurinn hittist.
SAMAN AÐ NÝJU Sigurður
Bjóla, Diddú, Egill og
Valgeir eru full tilhlökk-
unar vegna verkefnanna
sem fram undan eru
hjá endurreistu Spilverki
þjóðanna.
Það er engin
ástæða til
að skemmta
fólki. Það
skemmtir
sér sjálft.
En það er
ástæða til
að gera sér
erindi við
fólk.