Barnablaðið - 01.05.1954, Blaðsíða 6

Nýlega hafði mamma Ingu komið
og sótt hana, og meðan Inga, frá
sér numin af gleði hafði fylgzt
með mömmu sinni — heim, varð
Lísa ein eftir. Enginn hugsaði um
Lísu litlu og beið eftir henni.
Mamma hennar liafði yfirgefið
hana fyrir löngu, þegar Lísa var
mjög lítil og síðan hafði hún aldrei
spurt eftir stúlkunni sinni.
Fyrir skömmu hafði svo Lísa
fengið kort, sem systir Elsa sá strax,
að var frá Lísu sjálfri.
— Kæra, litla Lísa, liafði staðið
á kortinu, ég kem bráðum að
sækja þig, og þá skaltu fá nýjan
kjól og brúðu og brúðuhús. Kærar
kveðjur frá mömmu.
Þannig var Lísa.
Lísa opnaði dyrnar fvrir systur
Elsu. Þar sat hún innanum öll
gömlu leikföngin. Ekki var hún
glöð þrátt fyrir hinar mörgu gjafir.
— Á ég að segja þér eitt Lísa litla,
sagði systir Elsa, við skulum biðj.i
Jesúm, að gefa þér mömmu. Það
megnar hann að gera. Það gagnar
þér ekkert þótt þú gefir sjálfri þér
kort og gjafir. Áreiðanlega þekkir
Jesús það, hvort til er einhver
mamma, sem óskar eftir að eiga
litla stúlku. Hún er bara ekki bú-
in að finna Jrig enn. Taktu nú eft-
ir, hún kemur víst bráðum.
En tíminn leið og ekki kom nein
mamma handa Lísu litlu. Oft
dreymdi Lísu á næturnar, að dyrn-
ar opnuðust og kona stæði í dyr-
unum og segði:
Og það var Lísa. Þá vaknaði
Lísa og margoft grét hún. Aftur
og aftur bað hún Jressa bæn: Gefðu
mér mömmu.
Eiginlega leið þeim nú mjög vel
á barnaheimilinu. Þar var sunoið
O
og ort ljóð og fundið upp á ýmsu
til að gleðja livern annan. Systir
Elsa var svo kát og lét sér alltaf
detta eitthvað nýtt í hug. Og á
kvöldin sagði hún sögur í svefn-
salnum. En Lísa litla þráði alltaf
jafnmikið að eignast mömmu. Það
dugði ekkert minna. En liver átti
að taka Lísu að sér. Hún sem hafði
fatlaðan fót. Þá sem langaði til að
22 BARNABLAÐIÐ