Barnablaðið - 01.05.1954, Blaðsíða 16

Bátar á JanRtseíljóti.
— Ég þakka Jesú fyrir matinn,
svaraði hann.
— Ha, ha, ha! sagði hún hlæj-
andi, þakka Jesú! Það er skrítið.
Stúlkunni fannst þetta svo ein-
kennilegt, að hún sagði vinstúlku
sinni frá því næst þegar þær hittust.
— Hann er svo skrítinn þessi
drengur. Hann beygir höfuðið í
itendur sér og segist þakka Jesú
fyrir matinn. Er það ekki skrítið?
Hefurðu heyrt annað eins?
Þegar stúlkan var farin, gekk
liin að borðinu og tók upp hið
kristilega blað frá Shánghai. Jú,
svo sannarlega, hér var auglýsing
um dreng, senr hafði horfið.
Gæti það verið, að þetta væri
drengurinn, sem stúlkan var að
tala um? Aðeins sannkristnir
drengir beygja höfuð sín og tala
við Jesúm, áður en þeir fara að
borða.
Bréf var sent at stað undir eins,
og varla voru þrjár vikur liðnar
fyrr en móðirin kom.
— Elsku drengurinn minn!
— Elsku mamma mín!
Nú var hann fundinn aftur og
leystur frá þrældómi.
Guð hafði litið í náð til litla
drengsins, sem ekki blygðaðist sín
fyrir að beygja höfuð sitt og segja:
— Ég þakka þér, Jesús, fyrir gjafir
þínar.
„Hvern, sem mér þjónar, Hann
mun Faðirinn heiðra.“ stendur í
Guðs bók.
Og Aulabárður fékk að reyna,
að það var sannleikur. Hann
hafði heiðrað Guð með því, að
gera borðbæn og nú heiðraði Guð
hann með því að leiða hann á
þennan hátt heim aftur til mömmu
sinnar.
Young China.
32 BARNABLAÐIÐ