Barnablaðið - 01.09.1954, Blaðsíða 7

Ovenjulegt uppboð.
Eftir Hnldu Tjörne.
Það var dag einn seint um haust.
í skógarjaðrinum liggur lítið rauð-
málað hús og fyrir utan það er rað-
að upp alls konar dóti. Utan urn
þetta allt er fólkið að safnast sam-
an, sumir alvarlegir og hátíðlegir,
en aðrir eru aftur á móti að athuga
hina ýmsu hluti. Yfir allt þetta
varpar haustsólin daufri birtu.
Það á að verða uppboð. Hjónin,
sem hafa átt heima liér yfir fimm-
tíu ár og staðið saman í sorg og
gleði, eru ekki lengur hér. Maður-
inn hefur gengið inn um dauðans
dvr, en konan er komin á elliheim-
ilið. Nú á að selja allt, sem þau á
sinni löngu ævi hafa safnað saman
og annast með miklum kærleika.
um þeirra. Jú, þarna undir hrúgu
af kössum og borðum liggur dreng-
urinn. Hefur hann meitt sig?
Fljótt ryður faðirinn burtu
nokkrum kössum, og tekst að ná
drengnum.
— Þökk sé Guði, kallar liinn
hamingjusami faðir. Hann hefur
sennilega ekkert meiðzt.
Stefán liafði alveg sloppið án
nokkurra alvarlegra meina. Hann
hafði aðeins fengið nokkrar skrám-
ur og smásár. Og er hann sat í
fangi móður sinnar í eldhúsinu,
og hún var að binda um sárin með
Þar eru skósmíðaáhöld gamla
mannsins og þarna er gamli slitni
stóllinn, þar sem skóarinn sat og
hugsaði, á meðan hann var að gera
við liina slitnu skó nágrannanna.
Svo eru þar kambar og rokkur-
inn gömlu konunnar, ásamt öðr-
um áhöldum hennar. Þar stendur
gamli olíulampinn á kommóðu,
sem er sett út í blómabeð við hús-
vegginn. Öll blómin, sem hún ann-
aðist af miklum innileik, eru troð-
in undir fótum manna.
Hjónin skiptu sér ekki svo mikið
af því, sem var að gerast í heimin-
um, þau lifðu hamingjusöm og
unnu sín verk í kyrrþey.
Á einum stað stendur gamli
sinni mjúku móðurhönd, þá sagði
hann frá, hvernig allt hafði gengið
til. Hann var búinn að leggja golfið
á annari hæð og ætlaði að prófa
það. En eitt vantaði þó og það var
stíginn, svo liann varð að klifra
þangað upp og þá kom þetta slys
fyrir — öll byggingin féll saman.
En undarlegast var þó, að hann
fann ekki til nokkurrar hryggðar,
þegar hann horfði út um glugg-
ann og sá rústirnar af húsinu sínu,
sem átti að verða svo stórt og fall-
egt. Öll öfundssýkin virtist liafa
horfið úr hjarta hans um leið og hið
tilvonandi hús hrundi.
BARNABLAÐIÐ 55