Barnablaðið - 01.09.1954, Blaðsíða 10

Var það
englaheimsókn?
Mamma var að hnoða deig í eld-
húsinu. Litlu drengirnir hennar,
tveggja og þriggja ára, léku sér á
gólfinu.
— Farið joið nú inn í stofu, elsku
drengirnir mínir, sagði mamma, og
leikið ykkur jrar, svo jrið brennið
ykkur ekki á eldavélinni, þegar ég
fer að baka.
— Okkur langar svo að vera hjá
þér, við skulum sitja alveg stilltir
á stól, en viltu þá segja okkur
sögu?
Síðan settust þeir út í horn á
sinn hvorn stólinn, en mamma
sagði þeim fallega sögu, og fyrr en
varði, var hún búin að baka stóra
hrúgu af ilmandi ljósbrúnum kök-
um, sem litlu drengirnir fengu
auðvitað að smakka á.
Allt í einu segir eldri drengur-
inn:
— En hvað þú ert búin að baka
mikið, mamma mín, það vildi ég
að englarnir kæmu nú, svo við
gætum gefið þeim af þessu.
Allra snöggvast, datt mömmu í
hug að útskýra fyrir drengnum
sínum, að englarnir nærast ekki á
samskonar fæðu og við. En við
nánari umhugsun hætti hún við
það, og sagði aðeins:
— Þá skaltu biðja Jesúm að senda
þá.
Meira sagði hún ekki við dreng-
inn, en með sjálfri sér hugsaði
hún: Ég skal taka eftir hver kem-
ur næst.
Með barnslegu trúartrausti,
kraup litli drengurinn niður og
bað:
— Kæri Jesús, sendu englana
þína til okkar, til að borða af kök-
unum, sem hún mamma var að
baka. — Amen.
Varla var hann staðinn upp frá
bæninni, þegar barið var á hurð-
ina.
Mamma fór sjálf til dyra. Þarna
stóð kona, sem hún jjekkti mjög
lítið. Hún bjó í kjallaranum og
átti bágt. Fólk sagði, að hún væri
ekki eins og fólk er flest, sem kall-
að er, auk Jress var hún bláfátæk
og vinasnauð, og gat ekki einu
sinni haft börnin sín hjá sér. Og
nú fann hún sér upp eitt-
hvert smáerindi, til að heimsækja
mömmu drengjanna. Og auðvitað
fékk hún af kökunum heim með
sér. Svo á eftir fékk mamma tæki-
færi til að útskýra fyrir drengjun-
um sínum, hvernig Jesús sendir
stundum smælingja og fátæka í
veg sinna barna, til þess að við get-
um gert þeim allt það gott sem við
vildum hafa gjört Honum. Því
Hann sagði sjálfur:
„Svo framarlega sem þér hafið
gjört þetta einum þessara minna
minnstu brœðra, þá hafið þér gjört
mér það.“
Kristin Jónsdóttir.
58 barnablaðið