Barnablaðið - 01.09.1954, Blaðsíða 12

heim úr einni hinni löngu ferð, þá
kom með honum kristniboði. Þeir
höfðu starfað saman í erlendum
hafnarbæjum og haldið kristilegar
samkomur. Og nú átti þessi trú-
boði að vera gestur okkar, á meðan
hann dvaldi hér, og héldi samkorn-
ur í bænum og nágrenninu og
segja fólkinu frá heiðingjatrúboð-
inu. Hann sagði okkur mikið frá
drengjum og stúlkum í heiðingja-
löndunum, og spurði okkur hvort
við elskuðum Drottin Jesúm. En
þeirri spurningu vildum við bræð-
urnir helzt komast hjá að svara.
En það var nú ekki svo auðvelt að
komast hjá því að svara þessari
spurningu hans, því hann talaði oft
um Drottin Jesúm við okkur. Að
síðustu vaknaði hjá okkur báðum
sterk þrá að tilhevra Drottni Jesú.
Eitt kvöld heyrðum við að pabbi
og mamma komu heim ásamt
kristniboðanum. Þau voru ákaf-
lega glöð og töluðu saman um þá
mörgu sem gefið Iiöfðu Jesú hjarta
sitt á samkomunum þetta kvöld.
Og áður en þau fóru að sofa, sungu
þau sálm um enclurkomu Drottins
Jesú. F.g lá lengi vakandi og hugs-
aði um það, hvernig fara myndi-
fyrir mér, ef Drottinn Jesús kæmi
nú í nótt, því ég var viss um það,
að ég var ekki tilbúinn að mæta
Honum. Það var bjart af tungls-
ljósi sem um dag. Ég fór fram úr
rúminu og kraup niður við það og
játaði fyrir Guði að ég hefði slæma
samvizku og bað Hann fyrirgefa
mér sakir Jesú Krists, og sagði
Honum að mig langaði til að frels-
ast. Þá kom allt í einu upp í huga
mínum vers sem ég hafði heyrt
sungið á sjómannasamkomum, það
er þannig.
1
Nú dvel ég í þeirri dýrðartrú,
að Drottinn fyrir mig leið.
Að saklaus Herrann sitt gaf blóð,
og sjálfur fyrir mig þoldi neyð.
í
Ég hafði versið yfir upphátt af
öllu hjarta mínu. Ég vissi að Guðs
Orð segir, að það sem Guð þráir
er það að við íruum á Son Hans
Jesúm Krist, og ef við gerum það,
þá öðlumst við frið Guðs í hjartað.
Þetta fékk ég að reyna þessa hljóðu
nótt. — Og nokkrum dögum seinna
fékk Jósef bróðir minn að reyna
hið sama á einni samkomu sem
kristniboðinn hélt. Þá vorum við
öll hamingjusöm og frelsuð fyrir
Blóð Krists — öll í fjölskyldunni.
Guði sé lof!
Margt hefur breytzt á löngum
tíma. Nú eru okkar ástkæru for-
eldrar heima hjá Guði, en bróðir
minn og ég gleðjum okkur í Guði
Frelsara vorum, sem við gáfumst í
æsku. Og mikil gleði er það okkur
að fara á hverju sumri til sjó-
mannaþorpsins og halda þar vakn-
ingjarsamkomur. „Þvi að svo elskaði
Guð heiminn, að Hann gaf sinn
eingetinn Son, til þess að hver sem
á Hann trúir glatist ekki, heldur
hafi eilift lif“ (Jóh. 3,i6).
60 BARNABLAÐIÐ