Barnablaðið - 01.05.1955, Blaðsíða 9

eldrar hennar höfðu gefið henni
hana. Með lindarpenna föður
síns, skrifaði hún fremst í bókina
orðin: „Óttastu ekki, trúðu að-
eins!“ Það var ekki aðeins á blöð-
um Biblíunnar, að þessi orð stóðu
skrifuð. Hún hafði þau einnig
skrifuð í hjarta sitt, og í gegnum
þau var góði Hirðirinn orðinn
henni öruggt skjól.
Didda endursagði.
Til einskis nýt.
Maður nokkur var eitt sinn að
tala við börn. Allt í einu tók hann
upp úrið sitt og spurði börnin,
hvort þau vissu til hvers úr væri
notað.
— Til að sýna hvað tímanum líð-
ur — svöruðu börnin.
— Rétt er það, en gerum nú ráð
fyrir að úrið væri bilað og ekki
væri hægt að gera við það, hvað
þá?
— Þá er það til einskis gagns.
Síðan tók maðurinn upp blýant
og spurði börnin til hvers hann
væri notaður.
— Hann er til að skrifa með hon-
um, svöruðu börnin.
— En segjum svo að ekkert blý
væri í honum, til hvers væri hægt
að nota hann þá?
— Þá væri hann til einskis nýt-
ur, var svarið.
Síðan tók hann upp vasahníf og
spurði til hvers hann væri.
— Til að tálga með, sögðu börn-
in.
— En ef ekkert blað væri í hon-
um?
— Þá væri hann ónýtur.
— Jæja, þá erum við sammála
um, að úr, blýantur eða hnífur er
til einskis nýtt, ef þau geta ekki
gegnt hlutverki sínu.
— Já, svöruðu börnin.
— En börnin góð, sagði maður-
inn, til hvers eru þá drengir og
stúlkur sköpuð?
Nú svöruðu börnin engu.
— Hver er aðaltilgangurinn með
veru manns hér? Að læra að þekkja
Guð og gefa honum dýrðina og
síðan að lifa um eilífð með honum.
En ef nú börnin gera ekki það, sem
þau eru ætluð til, til hvaða gagns
eru þau þá?
Þá svöruðu öll börnin í einu
hljóði: — Til einskis gagns.
Drengir og stúlkur. Við skulum
reyna að þóknast okkar himneska
föður og vera það, sem hann hefur
ákvarðað. í eigin krafti getum við
það ekki, en Jesús vill frelsa okkur
og hreinsa með sínu dýrmæta
blóði. Þá getum við þóknast hon-
um hér og síðan verið með honum
um alla eilífð.
BARNABLAÐIÐ 2S