Barnablaðið - 01.05.1955, Blaðsíða 12

þarna í mörgum bugðum allt niður
að brúnni, svo ef ég aðeins næði
þangað, væri veikur möguleiki að
bjarga honum.
Ég hljóp sem fætur toguðu heim
að húsunum og náði í Jehú og
hleypti á harðastökki niður að
brúnni. Auðvitað höfðu fleiri orð-
ið varir við er drengurinn féll í
ána og fólk hafði þegar farið niður
að brúnni og stóð nú þar og horfði
út í hvítfissandi strauminn. Er það
sá mig koma stukku allir til hliðar,
því að þeir þekktu Jehú.
Allt í einu sá ég Friðrik þar sem
hann barst með straumnum nær
og nær brúnni. Ég stökk af baki og
hljóp að brúarstöpli einum og
renndi mér niður að vatninu, þar
sem ég hélt að Friðrik mundi
flióta framhjá. Ég hélt mér fast
með annarri Iiendinni í stöpulinn
en með hinni náði ég taki á Friðrik
á síðasta augnabliki. Hinir höfðu
meðferðis kaðal og hann gat ég
bundið um Friðrik sem síðan var
dreginn upp. Höfuð hans hafði
slegist við stein og blóðið rann úr
sárinu. Hann rankaði þó við sér
eftir litla stund. Ég sat lengi hjá
honum og þegar hann var orðinn
svo hress, að hann gat farið að tala,
spurði hann:
— Hvernig stóð á því Fíkarður,
að þú teflir lífi þínu í slíka hættu
til að bjarga mér? Þú hefðir siálf-
ur getað hrifist með vatnsflaumn-
um.
— Heldur þú að ég geti horft á
félaga minn drukkna án þess að
reyna að bjarga honum? svaraði ég.
Friðrik þagði góða stund, síðan
rétti hann út hönd sína og tók um
hné mitt.
— Ríkarður, sagði hann, get-
urðu ekki skilið það, að þú varst
viljugur að stökkva út í fljótið til
að bjarga mér af því að þú elskað-
ir mig. Og ég er þér mjög þakk-
látur. Hefðir þú ekki gert það,
væri ég ef til vill ekki lifandi nú
og gæti ekki talað við þig. En Jes-
ús gerði eitthvað þessu líkt fyrir
þig. Hann elskar þig og gaf sig
sjálfan fyrir þig, þar sem þú varst
í miklu meiri hættu heldur en ég
var í fljótinu. Ætlar þú að láta fórn
hans verða til einskis gagns fyrir
þíg?
Ég hafði aldrei hugsað um þetta
í þessu ljósi fyrr. Ég elskaði Frið-
rik og vildi bjarga honum. Og Jes-
ús hafði elskað mig meira. Hann
var viljugur að leggja líf sitt í söl-
urnar, á krossinum, til að bjarga
mér frá eilífum dauða. Sannarlega
var það hið minnsta, sem ég gat
gert, að taka á móti honum sem
Frelsara mínum og auðsýna Hon-
um þaklæti mitt.
Ég kraup á kné við rúm Friðriks
og gaf Jesú hjarta mitt og líf. Ég
vildi ekki skifta á því lífi, sem hann
gefur fyrir nokkuð í þessum heimi.
Ég hef fundið, að það er ánægju-
legt líf að fylgja Jesú og liann hef-
ur varðveit mig gegnum nrargar
freistingar síðan þetta skeði.
28 BARNABLAÐIÐ