Barnablaðið - 01.06.1955, Blaðsíða 2

Einhver kallaði.
l’abbi var oft búinn að tala um
að rífa niður gamla vagnskýlið,
sein stóð í garðinum. En Ulla hafði
búið sitt þar og meðal annars vegna
þess, iiafði pabbi ekki látið verða
af þessu.
Einn daginn þegar mamma var
að viðra sængurfötin, batt hún
snæri við einn stólpann, sem hélt
uppi vagnskýlinu, og hengdi
sængur á snúruna.
En hvar var Ulla? Hún var ein-
mitt að leika sér í vagnskýlinu, þeg-
ar mamma kom með fullt fangið
af sængum og hengdi á snúruna.
I>á allt í einu, heyrði Ulla að ein-
hver kallaði í hana með nafni.
Hún hljóp strax út til mömmu
sinnar, Jdví hún hélt að hún hefði
kallað á sig.
— Já, inamma, hér er ég.
— Ég hef ekki kallað á þig,
svaraði mamma.
— Kallaðir ]aú ekki á mig?
Nei, góða mín, Jjað var ekki
é'S-,
í sömu andránni heyrðist brak
og brestir og gamla vagnskýlið
hrundi til grunna. Hefði Ulla ekki
vcrið farin út, hefði hún knúsast
undir hinu þunga Jraki.
— Ulla, elsku barn, sagði móðir
hennar um leið og litin tók hana í
fang sér.
— I>að var Jesús eða verndar-
cngill, sem hann hefur sent til að
varðveita Jiig, sem kallaði á þig. Ó,
34 BARNABLAÐIÐ
Þú skalt þakka.
Lítill drengur átti að' biðja
kvöldbænina sína ásamt móður
sinni.
— Mamma, sagði liann. Ég het
allt sem ég get óskað mér svo ég
veit ekki, livers vegna ég á að
biðja.
— l>á skaltu þakka Guði íyrii
allt, sem hann liefur gefið þér,
svaraði móðir Iians.
Drengurinn vildi }>að og svo
byrjaði hann:
— Góði Guð. Ég þakka Jiér fyr-
ir nýja rugguhestinn niinn og fyrir
fallega litakassann. Svo Jrakka ég
þér l'yrir að ég hef heilbrigða fæl-
ur og þarf ekki að ganga við hækj-
ur eins og Karl sonur nágranna
okkar. Ég Jjakka þér líka fyrir góðu
augun mín, að ég er ekki blindut
eins og aumingja Knútur. Ég vil
þakka Jjér fyrir góða rúinið mitt og
fyrir elsku niömmu og pabba.
— En mamma, Jjetta tekur eng-
an enda, sagði litli drengurinn
loksins.
— Nei, Jjannig er J>að, barnið
mitt, svaraði mannna með tárin i
augunum.
— Yið höfum s\o óendanlega
mikið að Jjakka fyrir, að við get
um ekki talið Jtað allt saman upp
Ulla, við skulum Jjakka lionum að
liann bjargaði Jjér. Ulla féll á kné
við hlið móður sinnar og þakkaði
Jesú fyiir varðveizlu hans og vald.
Ella Olsson.