Barnablaðið - 01.06.1955, Blaðsíða 13

Heyrftu Niels. Hvað var það, sem þú saffðir?
vúmið hans Níelsar og þangað fór
nú faðir hans. Níels hafði lagt sig
í rúmið. Faðir hans settist á rúm-
stokkinn og horfði á hann. Honum
leið auðsjáanlega mjög illa.
— Heyrðu Níels. Hvað var það,
sem þú sagðir? spurði faðir hans.
Níels svaraði ekki. Hann var svo
hryggur, að hann gat ekki sagt
eitt einasta orð.
Faðir hans koinst við, af því
livað Níelsi leið illa og byrjaði að
strjúka hár hans, með stóru hönd-
unum sínum.
— Þú mátt fara í sunnudagaskól-
ann, Níels minn. Pabbi þinn gekk
líka einu sinni í sunnudagaskóla
og það var bezta tímabil ævi minn-
ar. En það byrjaði að ganga illa fyr-
ir mér, þegar ég fór frá Guði, út í
syndalífið. Þess vegna er ég eins og
ég er í dag, fallinn maður, drykkju-
maður.
Níels reis upp og tók báðum
höndum um háls föður sfns.
— Pabbi, þú getur frelsast og þá
verður gleði í himninum, ef þú
vilt biðja Jesúm.
Níels gerði sig ekki ánægðan
með annað, en að pabbi hans
bey?ði sig og gæfi líf sitt í Guðs
hendur. Það varð gleði á himnum,
BARNABLAÐIÐ 45