Barnablaðið - 01.06.1955, Blaðsíða 14

Þegar Guð launaði iífalf.
Sd lánar Drottni, er líknar
játœkum.
Það var sumarkvöld.
Hjónin voru á heimleið úr
íerðalagi. Þau höfðu farið í aðra
sveit, að heimsækja foreldra kon-
unnar. Þau voru vön að fara slík-
ar ferðir við og við, minnsta kosti
einu sinni eða tvisvar á ári, og
stundum fóru þau líka til þorps-
ins og verzluðu, og höfðu þá oft
eittlivað gott meðferðis, handa
börnunum, þegar heim kom. Og
þá var nú gaman! Reyndar vai
alltaf gaman þegar pabbi og
mamma komu heim úr ferðalagi,
en þó enn meira, þegar þau höfðu
farið í kaupstað. En í þetta sinn
fóru þau ekkert til þorpsins. Þau
vi'du hraða sér heim til barnanna.
Þau létu hestana stíga liðugt
á malbornum veginum, á þessu
friðsæla sumarkvöldi. Það mátti
ómögulega trufla kyrrðina með
þeysireið.
A f'estum bæjunum var allt orð-
ið hljótt. Það var eins og bæirnir
en það varð líka gleði í heimili
Níelsar, því faðir hans frelsaðist
dýrðlega. Hann kom aldrei framar
drukkinn heim og var ekki frani-
ar vondur við Níels, sem nú fékk
að fara í sunnudagaskólann og
46 BARNABLAÐIÐ
sjálfir væru farnir að sofa og kýrn-
ar lágu á víð og dreif meðfram
túngörðunum, því um þetta leyti
árs sváfu kýrnar úti, það þótti
þeim meira gaman. Ilm af töðu
laeði að vitum vegfarendanna. A
einum stað lá vegurinn meðfram
á. Sléttar eyrar voru báðu megin
við ána.
Þarna sáust þá tveir jiiltar. Ekki
voru þeir farnir að sofa, þeir voru
reyndar að t eiða silung.
— Gott kvöld, piltar! Gengui
veiðin vel hjá ykkur?
— Já, við erum búnir að fá þrjá
stóra silunga, og giörið þið svo vel.
takið þið þá með heim til barn
anna.
Bóndinn færðist undan að taka
við allri veiðinni þeirra, en ekki
var við annað komandi.
— Við höldum áfram, sögðu
þeir.
— Jæja, Guð launi ykkur tífalt.
sagði þá bóndinn. Honum hlýnaði
um hjartaræturnar við þetta örlæti
drengjanna.
meira að segja fór faðir hans stund
um með Iionum. Svona getur eitt
minnisvers breitt öllu til blessun
ar, ef maður er viljugur að læra
þau
Jern-Axel.