Barnablaðið - 01.06.1955, Blaðsíða 16

Kristín litla cr búin að týna bráðunni sinni. Geturðu hjálpað henni að finna hana?
Utið til fufflanna* £ loítinu, börnin mín kæru,
Lofa þeir Guð sinn, ó, hlustið á sönffhljóðin skæru.
Kvaka þeir dátt
kátir þeir una við smátt,
léttir í loftinu tæru.
Lítið á blómin, er skrúðfögrum litklæðum skarta,
skínandi brosa þau framan í sólina bjarta,
brosa svo blítt,
biðja’ elcki sífcllt um nýtt,
blómstrin, þau kunna’ ekki að kvarta.
Ef að nú Drottinn svo fufflana’ í loftinu fæðir,
fegurstu blómin á jörðu svo skrautlega klæðir,
hve mun þá hann,
hressa og blessa hvern mann,
eilífri erfð er hann «;æðir!