Barnablaðið - 01.12.1955, Blaðsíða 6

En þetta yrði nú ósköp einmana-
legt fyrir Svein, fyrstu jólin hans í
stórborginni. En að bjóða einhverj-
uni dreng að vera hjá þeim um
jólin? Hún hugsaði til frænda hans,
sem átti heima suður á Skáni.
Drengirnir voru næstum jafngaml-
ir, en höfðu aldrei sézt, þó undar-
legt væri. Orsökin var lítil kynni
milli þessara tveggja fjölskyldna.
Þegar Marta giftist, hljóp einhver
snurða á þráðinn milli systranna.
Þetta hafði ekki jafnazt, þótt árin
liðu. Marta varð að viðurkenna
fyrir sjálfri sér, að hún hafði aldrei
viljað taka í útrétta hönd systur
sinnar til sátta. En nú var gott
tækifæri.
Borg tók þessu ekki vel í fyrstu.
Hver vissi nema drengurinn væri
annað hvort einhver guðrækilegur
heimaalningur eða jafnvel mesti
pörupiltur? En Sveinn vildi þetta
svo gjarnan. Hann bað og grét,
þangað til hann fékk vilja sínum
framgengt. Móðir hans skrifaði og
bauð drengnum að dvelja lijá þeim
um jólin, en hún óskaði næstum
að boðinu yrði hafnað. Svarið var
þó jákvætt, þegar það kom, og Ev-
ert átti að korna með hraðlestinni
á aðfangadagsmorgun. Sveinn litli
varð ákaflega glaður. En ekki varð
þó Evert frændi hans minna glað-
ur. Hugsa sér, að fá að fara ein-
samall til stórborgarinnar og sjá
svo margt! Hann hoppaði jafnfætis
um stofugólfið hring eftir hring.
Svo ætlaði mamma að senda jóla-
gjafir nteð honum. Hún var þegar
70 BARNABLAÐIÐ
búin að kaupa góða bók handa
Borg og fínan blómavasa handa
Mörtu. Síðan var eftir að finna eitt-
hvað hæfilegt handa Sveini. Evert
fór með mömmu sinni í búðir til
að leita að jólagjöf handa honum.
Þá sá hann fallega mynd í gvlltum
ramma. Myndin var af litlum
dreng, sem gekk yfir rnjóa brú, er
lá yfir djúpa gjá. Að baki honum
gekk engill með hvíta vængi og
hélt höndum sínum um axlir
drengsins í verndarskyni.
„Þessa mynd skulum við kaupa
handa Sveini. Hann verður glaður
að fá hana á vegginn yfir rúminu
sínu.“
Mamma hugsaði sig um fáein
augnablik. En hvers vegna ekki að
kaupa myndina? Og brátt voru
kaupin gerð.
Fjölskyldan Borg bafði flutt inn
í nýja leiguhúsnæðið og komið sér
þar fyrir. Sveinn var ákaflega hrif-
inn af litla herberginu sínu. Það
mundi verða virkilega gaman þegar
Evert kæmi. Hvítu húsgögnin fóru
svo vel við rósótt veggfóðrið. En þó
var það eitt, sem Sveinn saknaði.
Það var gamla myndin yfir rúrninu.
Þetta var gömul ævintýramynd, sem
mömmu fannst fara svo illa í nýja
herberginu.
„Þú skalt fá fallegri mynd ein-
hvern tíma,“ sagði hún og Sveinn
varð að gera sig ánægðan með það.
Loksins rann upp aðfangadagur-
inn. Sveinn fór með pabba til járn-
brautarstöðvarinnar til að sækja
Evert. Það lá vel á Sveini. Evert