Barnablaðið - 01.12.1955, Blaðsíða 17

„Nei,“ sagði Þuríður. „Ég vil
gjarnan koma. Þakka þér fyrir.“
Þuríður hljóp glöð heimleiðis.
Henni var ómögulegt að ganga
hægt. Hún var þá líka boðin út á
laugardaginn.
En hvað lá þarna á götunni? Les-
bók? Alveg eins og hennar. Þuríð-
ur beygði sig og tók upp bókina.
Elsa. A bekkur II, stóð á fremsta
blaðinu. Hafði Elsa týnt bókinni
sinni? Þuríður leit í allar áttir, en
engin Elsa var sjáanleg. Eitthvað
datt úr bókinni. Það var kort, eins
og stúlkurnar höfðu fengið og nafn
Þuríðar skrifað á. Hafði Elsa þá
ætlað að gefa henni eitt? Ef hún
hefði fengið gjöf? Eða vildi hún
bara stríða henni fyrst?
Það var víst ekki unr annað að
ræða en fara með bókina til Elsu,
þó skemmtilegt væri það ekki. Ann-
ars gat hún ekki lært lexíurnar sín-
ar. En var það ekki rétt á hana?
Nei, svona mátti hún ekki líugsa.
Hún vildi fara með bókina til
Elsu. En fyrst ætlaði hún heinr.
Þuríður stóð í forstofunni lreinra
hjá Elsu og hringdi dyrabjöllunni.
Móðir Elsu opnaði hurðina. Elsa
stóð á bak við hana.
„Nei, ert það þú? Þú kenrur þó
ekki til að afþakka boðið á laugar-
daginn?“ sagði móðir Elsu undr-
andi.
„Nei, ég kenr nreð bókina henn-
ar Elsu. Ég fann hana á götunni.“
„Elsa, týndirðu bókinni þinni?“
sagði mamma hennar og leit ásak-
andi á dóttur sína. „Þetta var fallegt
af þér, Þuríður mín,“ sagði hún og
snéri sér að Þuríði.
Elsa var niðurlút, þegar hún tók
á móti lrinni týndu bók og auðvit-
að datt boðskortið úr henni á nýj-
an Ieik.
Móðir Elsu lrafði snúið sér við
til að ganga inn. Hún tók því ekki
eftir neinu.
„Hérna, lrérna, taktu við þessu,“
lrvíslaði Elsa. „Viltu fyrirgefa nrér?
Ég veit, að ég hef verið vond við
þig, en viltu fyrirgefa mér?“ sagði
Elsa.
„En ég hef enga gjöf lranda þér,"
sagði Þuríður stillilega.
„Það gerir ekkert til. Komdu
bara, gerðu það. Annars verður allt
svo leiðinlegt, góða Þura mín.“
„Ég skal segja þér, að ég er þegar
boðin til Betu Svenson á horninu.
Ég lofaði Betu áðan, að ég skyldi
koma.“
Þuríður sá, að Elsa var bæði leið
og skömmustuleg. En það var ekk-
ert við því að gera. Augu Elsu fyllt-
ust tárum.
„Jæja, velkomin á laugardag-
inn,“ sagði mamma Elsu um leið
og hún kvaddi Þuríði.
„Þökk fyrir,“ svaraði Þuríður og
hneigði sig og lét Elsu það eftir að
útskýra málin.
í skólanum næsta dag hitti hún
Elsu. Hún var á gangi í fyrstu frí-
mínútunum, með Betu Svenson.
„Þura, ef þú bara vilt, þá frestar
Beta sínu jólaboði fram í næstu
viku. Elsku Þura mín, komdu nú.
BARNABLAÐIÐ 81