Barnablaðið - 01.12.1955, Blaðsíða 18

Þú getur ekki trúað, hvað mér
finnst þetta allt leiðinlegt.“
Hart stríð geisaði í hjarta Þuríð-
ar. Ætti hún að gera eins og Elsa
og setja hnykk á höfuðið og af-
þakka? En aftur á móti vissi hún,
að þannig gerir engin stúlka, sem
liefur gefið Jesú hjarta sitt. Og þess
vegna gerði hún engan hnykk á
höfuðið og ekkert óvingjarnlegt
svar kom lieldur.
„Þú skilur, að Beta kemur líka,“
liélt Elsa áfram. „Og mamma var
svo leið, þegar hún vissi, livað ég
liafði gert.“
„Jæja, þakka þér fyrir. Það verð-
ur þá eins og þú vilt. Reyndar er
ég hér með ofurlitla afmælisgjöf
til þín. Elsa roðnaði, en tók við
gjöfinni frá Þuríði. Það var lítið,
fallegt bókmerki, saumað á
stramma með krosssaum. Rauðar
rósir og lítil Biblía með krossi á,
„Þú áttir ekki að gefa mér neitt,“
sagði Elsa.
„Ég hef saumað þetta sjálf,“ svar-
aði Þuríður.
Allir fengu að sjá, hvað Þuríður
hafði saumað, meðal annars
kennslukonan.
„Þetta er falleg vinna,“ sagði
hún. „En hvað þú ert dugleg, Þuríð-
ur mín. Og svo ert þú vissulega góð
stúlka.“
Hefur kennslukonan tekið eftir
öllu? hugsuðu þær Elsa og Þuríður.
Það er kannske eins og Kalli sagði
einhvern daginn, þegar hann hafði
gert eitthvað af sér: „Það er alveg
eins og kennslukonan hafi augu í
hnakkanum."
Kyrrlát gleði fyllti stúlkurnar,
þegar þær þrýstu hönd kennslu-
konunnar. Þær voru aftur vinir og
það mundi verða indælt jólaboð á
laugardaginn.
Kún grét, en huggaði þó.
Á barnasjúkrahúsi einu lá lítil stúlka veik.
Hún var hrygg yfir þvi, að mamma hennar
skyldi ekki vera þas einnig. Henni fannst
hún vera svo einmana ag yfirgfein. Og að síð-
ustu byrjaÖi hún að hágráta.
Á stofunni var margt fólk, en mamma henn-
ar var þar nú ekki.
Ó, ef hún mamma aöeins vildi koma!
Hlýleg hjúkrunarkona. reyndi á allan hátt
aö hughreysta barnið, en árangurslaust.
„Mamma, mamma, ó, að mamma kæmi sem
fyrst,“ kallaði hún stöðugt.
En allt í einu steiniþagnaði hún. AnnaS
sjúkt barn var borið inn og lagt í rúmið and-
spænis henni. Það barn grét einnig og kallaði
á mömmu sína.
Eftir stutta stund settist hin fyrst nefnda
litla stúlka upp í rúminu sínu:
„Gráttu ekki,“ sagSi sún við þjáningafélaga
sinn, „þvi að mamma mín er ekki hér held-
ur!“
Og hið merkilega skeði, að bæði börnin
hættu að gráta og hughreystu hvort annað.
„Fagnið með fagnendum og grátið með grát-
endum,“ stendur í Heilagri Ritningu.
Vissulaga ættum við öll að þakka Guði, sem
eigum hina dýrmætu heilsu. Ifefur þú nokkurn
tima beygt kné þín og þakkað sérstaklega
fyrir þetta, þú, sem ert heilbrigður í dag?
Þegar þú þakkar Guði þínum, þá gleymdu
ekki að biðja fyrir öllum, sem liggja veikir
og einmana og eru hryggir.
Ef til vill getur þú einnig heimsótt einhvem
sjúkan. Á þann hátt getur þú hughreyst, glatt
og uppörvað.
Þú, sem ert veikur, og leiður í dag: Lít til
Jesú! Hann þráir að hjálpa þér. Hann er með
okkur í gleði og sorg, í heilsu og sjúkdómi,
já, alla daga, allt til enda veraldar.
82 BARNABLAÐIÐ