Barnablaðið - 01.04.1963, Blaðsíða 15

/■
ÖIVIND FRAGELL:
FÓRN EIRÍKS
FRAMHALDSSAGA
6
„Hættu, hættu!“ æpti Elsa og
hélt fyrir eyæun.
„Mjá, mjá,“ kvað við frá kett-
inum, sem klóraði í hurðina og
vildi komast út.
Eiríkur leit með fyrirlitningu á
systur sína.
„Þú hefur ekkert vit á tónlist,"
sagði hann og hóf blásturinn að
nýju.
Eins og oft vildi verða, þurfti
pabbi að skerast í leikinn.
„Ég sé ekki annað ráð, góði
minn, en að þú verðir niðri í kjall-
ara við að æfa þig.
Eiríki var hjartanlega sama hvar
hann hafðist við, bara ef hann
fékk að blása. — Þannig stóð á
því, að hann sat niðri í kjallara
og æfði sig af kappi. Fjölskyldan
tók á allri sinni þolinmæði og
umburðarlyndi, því að ekkert ann-
að en æfingin skapar meistarann.
Það fékk Eiríkur að reyna. En
með góðri tilsögn og iðni tók
hann framförum. Þegar fram liðu
stundir, gat hann farið að æfa sig
uppi í herberginu sínu. Að vísu
tók kötturinn enn til fótanna,
þegar Eiríkur tók lúðurinn, en
við því var ekkert að segja. Verra
var, að Elsa skyldi ekki kunna að
meta tónlistarafrek hans, þegar
tónarnir voru orðnir hreinir og
hljómmiklir. Hann gat þegar spil-
að tvö ættjarðarlög, svo að vel
mátti greina, en Elsa lét ekki hríf-
ast. Hana dreymdi bara úm píanó.
Það var eitthvað annað en gaulið
hjá Eiríki.
En Eiríkur blés bara, án þess að
láta sig hnýfilyrði Elsu neinu
skipta.
Svo var það dag einn, að Elsa
ætlaði að baka köku með kaffinu.
Mamma hafði lagt sig og Elsa var
einvöld í eldhúsinu. Hún bar sig
eins og drottning, þar sem hún
rigsaði um með hvíta svuntu og
kappa á höfði. Með yfirlætissvip
blandaði hún saman hveiti, smjöri,
sykri og öðrum efnum. Loks fór
kakan í ofninn og eftirvæntingin
var mikil.
Eiríkur gat varla varizt hlátri.
BARNABLAÐIÐ 35