Barnablaðið - 01.06.1963, Blaðsíða 3

Hin biðjandi börn
Við ána Reckar í Þýzkalandi í
yndislegum dal er lítið sveitaþorp.
íbúarnir eru aðallega fátækir dag-
launamenn, en flestir þeirra búa
þó í sínum eigin húsum, þau eru
að vísu lítil og fátækleg, en samt
eru allir giaðir yfir að geta búið
í eigin liúsi. Börnin þrjú, sem
þessi saga er af, höfðu oft heyrt
foreldra sína tala um það með
þakklæti, hve indælt það væri að
geta búið í eigin húsi, þó lítið væri
og þröngt. Hús þessarar fjöl
skyldu lá alveg í útjarðri þorpsins,
og var alltaf kennt við eigandann,
og kallað Jakobs hús. Þessi hjón
voru trúuð og byrjuðu jafnan
hvern dag með bæn til Guðs og
sungu honum lof. En af því slíkt
var nú ekki venja fólksins, sem
þarna bjó, þá voru þessi hjón
litin hálfgerðu hornauga og álitin
eins konar sérvitringar, er þættust
betri en aðrir, og einkum gætti
þess mikið hjá konu ma.arans í
þorpinu, er liafði sérstaka andúð
á þeim. Eitt var það er ekki bætti
um fyrir þeim, og það var að
Jakob fékkst aldrei til að vinna á
sunnudögum, en þess í stað
áminnti hann fólk um iðrun og
afturhvarf, að snúa sér til Krists
og þjóna honum, en slíkt féll ekki
í góðan jarðveg, og allra sízt hjá
hinni vel efnuðu malarafjölskyldu,
er vildi láta vinna jafnt sunnu-
daginn, sem aðra daga vikunnar
og skeytti lítt um helgihald þess
dags.
Einn molluheitan dag í ágúst
þyrmdi yfir himininn mjög skyndi-
iega, með dökkum skýjum, og
innan skamms leiftruðu elding-
arnar um þorpið og ógurlegt
þrumuveður skall á. Fólkið þyrpt-
ist út úr húsunum í ofboði, því
það vissi að eldingu hafði slegið
niður einhvers staðar í þorpinu,
en litlu húsin þeirra voru öll úr
timbri og með stráþökum og því
mjög eldfim, enda sást brátt mik-
ill eldur og reykur er óðfluga
breyddist út og húsin þeirra stóðu
í björtu báli hvert af öðru, svo
að fólkið réði ekki við neitt. Það
höfðu lengi gengið þurrkar, og
stráþökin voru mjög e.dfim, og
það var þegar ljóst, að þorpið
mundi brenna að mestu leyti.
í Jakobs-húsi var enginn heima
nema börnin, foreldrar þeirra
voru bæði í vinnu í öðru þorpi.
— Þar, sem hús þeirra var í útjaðri
þorpsins, leið nokkur stund þar
til börnin tóku eftir eldsvoðanum,
en er þau heyrðu að kirkjuklukk-
BARNABLAÐIÐ 43