Barnablaðið - 01.06.1963, Blaðsíða 18

Eiríkur og Níels litu hvor á
annan og brostu.
„Og svo var það eitt enn, Eirík-
ur.“ Páll ræskti sig og leit á clreng-
ina. „Viltu taka Níels með þér í
sunnudagaskólann?“
„Má hann þá koma?“ hrökk út
úr Eiríki, áður en hann hugsaði
sig um.
„Má ég fara, pabbi?“ spurði
Níels næstum samstundis.
„Já, það máttu, Níels.“
Níels hljóp upp um hálsinn á
pabba sínum, svo glaður varð hann.
Síðdegis þennan dag sátu tveir
hjartanlega glaðir drengir úti í
trjágarðinum og borðuðu kirsuber.
Fimm orð.
Inni í lítilli kaffisölu sat maður
við borð. Hann hafði beðið um
kaffi, en í vasa han var sterkari
drykkur. Oft tæmdi hann bollann
og fyllti hann aftur af brennivíni.
Hann virtist vera orðinn mjög
drukkinn. Auk þess var liann
óhreinn og illa til fara. Þeim mun
meira sem hann drakk, þeim mun
háværari varð hann. Eigandi
kaffistofunnar bað hann að fara
út, en það vildi drukkni maður-
inn ekki. Að lokum var hann svo
settur út. Blótandi og ragnandi
reyndi hann að skreiðast á fætur
og slagaði eftir götunni. í sama
bili kom Eiríkur með blöðin.
Drukkni maðurinn kallaði til
hans:
„Heyrðu, láttu mig hafa blað —
strax!“
„Ég sel ekki blöð,“ svaraði Ei
ríkur og ætlaði að halda áfram.
En í sömu andrá þreif maður-
inn blaðið, sem F.iríkur hélt á í
hendinni. Eiríkur ætlaði að reyna
að ná blaðinu, en mundi þá, að
inni í því lá smárit og lét þess
vegna drukkna manninum eftir
blaðið með smáritinu og flýtti sér
í afgreiðsluna til að fá nýtt blað.
Eiríkur kannaðist við manninn,
sem tók af honum blaðið. Hann
var faðir drengjanna tveggja, sem
hrekkt höfðu Árna forðum. Hann
var einn af mestu ofdrykkjumönn-
um bæjarins og Eiríkur hugsaði
til þess með hryllingi, hvemig
fjölskyldunni yrði við að fá hann
heim svona á sig kominn.
En þetta kvöld kom maðurinn
ekki heim til sín og ekki heldur
næsta kvöld, því að lögreglan hafði
tekið hann úr' umferð og hann
varð að gista fangaklefann.
Eiríkur horfði á með tárin í
augunum, þegar lögregluþjónarn-
ir stungu honum inn í bílinn og
óku af stað. Hefði þetta nú verið
pabbi hans. Hann þakkaði Guði
fyrir frelsaðan föður. Heima hjá
honum leið þeim svo vel.
En hvernig var ástandið í heim-
ili drykkjumannsins? Eiríkur gat
ekki annað en brotið heilann um
það. Skyldu börnin bíða eftir föð-
ur sínum? Ef til vill vissu þau, að
lögreglan hafði tekið liann. Skyldi
nokkur matur vera til? Tryggvi og
Egill höfðu að minnsta kosti eng-
ann bita haft með sér í skólann
58 BARNABLAÐIÐ