Barnablaðið - 01.09.1963, Blaðsíða 3

Bœn Mozarts
Fyrir mörgum árum síðan
bjuggu tvö systkini ásamt foreldr-
um sínum í Salsburg í Austurríki.
Fram hjá litla húsinu þeirra rann
yndislegt fijót. Bæði börnin voru
mjög sönghneigð. Faðir þeirra var
tónlistarkennari og þau voru nem-
endur hans. Þegar Friðríka Mozart
var aðeins 6 ára gömul, var hún
farin að spila mjög vel á slag-
hörpu. En hún komst þó ekki til
jafns við litla bróður sinn, því að
þegar hann settist við hljóðfærið
hljómuðu svo undursamlegir tón-
ar út frá því, að enginn hafði heyrt
annað eins, þegar um svo ungt
barn var að ræða.
Heimilið var fátækt, svo að oft-
ar en einu sinni kom það fyrir að
börnin fengu ekki satt hungur
sitt. En þau elskuðu hvort annað
og voru þakklát fyrir það sem þau
fengu.
Dag einn sagði drengurinn við
systur sína: „Komdu, við skulum
fara út í skóginn. Þar syngja fugl-
arnir svo yndislega og þar heyrist
niður fljótsins eins og fögur hljóm-
iist.“
Þau fóru af stað. Eftir litla
stund, er þau sátu í skugga trjánna,
sagði drengurinn allt í einu:
„Systir mín! Finnst þér þetta ekki
vera undursamlegur bænastaður?"
„Jú, en hvað eigum við þá að
biðja um?“
„Við þurfum að biðja Guð um
að hjálpa pabba og mömmu,“ svar-
aði drengurinn. „Það hvílir ein-
hver byrði á þeim. Vesalings
mamma brosir næstum aldrei, og
ég hugsa, að það sé vegna þess, að
hún á ekki nóg brauð handa okk-
ur. En Guð getur hjálpað þeim.“
„Já,“ svaraði systir hans, „við
skulum biðja.“
Því næst beygðu þau kné sín
>og báðu sinn himneska föður að
blessa foreldra sína, og að þau gætu
orðið þeim til hjálpar.
„En hvernig heldur þú, að við
getum hjálpað þeim?“ spurði Frið-
rika undrandi.
„Ég veit það eiginlega ekki,“
svaraði Wolfgang, „en sál mín er
fuil af tónum, og stundum finnst
mér ég eigi eftir að spila fyrir
margt fólk og þá fæ ég nóga pen-
inga til þess að hjálpa pabba og
mömmu. Þá skal ég láta þau hafa
stórt og fallegt hús til að búa í,
svo að þeim geti liðið sem bezt
og þau orðið glöð aftur.“
Þá heyrði drengurinn allt í einu
lágan hlátur, svo að hann var al-
veg undrandi, því að hann vissi
BARNABLAÐIÐ 63