Barnablaðið - 01.09.1963, Blaðsíða 4

ekki af neinum, sem hlustaði á
orð hans nema Friðriku. En er
hann snéri sér við, kom hann auga
á ókunnan mann, sem var að
koma út úr skóginum. Maðurinn
leit svo forvitnislega á börnin, að
Friðríku fannst hún vera neydd
til þess að útskýra þetta svolítið
fyrir honum.
„Hann Wolfgang sagðist ein-
hverntíma ætla að verða mikill
tónlistarmaður, og þá getur hann
grætt mikla peninga, svo að við
þurfum ekki að vera fátæk lengur.“
„Já, hann getur það ef til vill,
þegar hann er búinn að læra nógu
mikið,“ sagði maðurinn.
„Hann er aðeins 6 ára gamall,"
svaraði Friðrika, en hann getur
spilað alveg undursamlega og líka
samið lög.“
„Nei, það getur nú ekki verið,"
svaraði ókunni maðurinn efa-
blandinn.
„Viljið þér koma og h'iusta á
mig, herra?“ spurði drengurinn.
„Já, það getur vel verið. Er það
þá ekki bezt að ég komi í kvöld?"
Börnin fóru undir eins heim og
sögðu foreldrum sínum tíðindin,
og þau urðu alveg undrandi.
Þegar kvöld var komið, var bar-
ið kurteislega að dyrum, og þegar
opnað var, sáu þau ókunna mann-
inn, sem þau höfðu hitt í skógin-
um, standa fyrir utan. Hann var
með stóra körfu á handleggnum,
sem var full af alls konar matvæl-
um, svo að það kvöld varð veizla
í fátæklega heimilinu. Á þann hátt
svaraði Guð bænum barnanna í
það sinn.
Eftir kvöldmatinn viidi gestur-
inn heyra Wolfgang spila og þegar
hann var setztur við hljóðfærið,
og fór að spila lög sem hann hafði
sjálfur samið, varð gesturinn gagn-
tekinn af undrun og hrifningu,
er hann heyrði þessa undursam-
legu tóna hljóma um herbergið.
En faðir Wolfgangs varð ekki
síður undrandi, því að hann hafði
veitt athygli hver gesturinn var.
En hann var enginn annar en
Francis I., sjálfur keisarinn.
Nokkru síðar var allri fjölskyld-
unni boðið til keisarans í Vínar-
borg, þar sem Wolfgang Mozart
spilaði fyrir fjölskyidu keisarans
og vakti undrun allra viðstaddra,
64 BARNABLAÐIÐ