Barnablaðið - 01.09.1963, Blaðsíða 19

Hann er af ríkum komin og er
ríkur. Ungur fór hann til Afríku
og ætlaði að stunda dýraveiðar.
Þar var liann mörg ár. Og nú
skuluð þið taka vel eftir. — Þar
komst hann í kynni við kristni-
boða og varð sjálfur sannkristinn
maður. Hann slóst í fylgd með
kristniboðanum og hjálpaði hon-
um í starfinu, svo að hann varð
í raun og veru kristniboði. Hann
gaf miklar fjárhæðir til kristniboðs
og reisti kristniboðstöð í Kongó.
En svo varð hann fyrir eitruðu
skordýrabiti. Hann virtist dauð-
ans matur, en hélt þó lífi. Samt
kom í ljós, að sjúkdómurinn hafði
haft ólæknandi afleiðingar. Mað-
urinn varð mannfælinn og fékk
ýmsar grillur. Meðal annars vildi
hann hvorki klippa sig né raka.
Eini maðurinn sem hann var ekki
hræddur við var kristniboðinn og
þegar hann fór heim til Noregs,
fór Englendingurinn með honum.
Hann keypti svo húsið, sem hann
á nú heima í. Kristniboðinn fór
aftur til Afríku, en Englendingur-
urinn varð eftir hér. Nú eru mörg
ár síðan hann kom. Hann er ekki
vitskerrtur, eins og fólk segir.
Hann er mjög vel gefinn og víð-
lesinn. En einrænn er hann og
sérkennilegur, því verður ekki
neitað.“
„En hvernig veizt þú þetta,
pabbi?“ spurði Eiríkur.
„Það skal ég segja þér. Ég þekki
kristniboðann, sem ég sagði ykk-
ur frá, mjög vel og hann sagði mér
þetta urn „vonda manninn.“ Hann
heitir annars Edward Wright."
Eiríki fannst þetta merkileg
saga. Nú kenndi hann í brjósti
um manninn. Hann var þá ekkert
hættulegur. Hann iðraðist hugsana
sinna um hann og sá eftir eplinu,
sem hann hafði fleygt.
Daginn eftir stakk Eiríkur smá-
riti í póstkassa mannsins.
Nú var hann ekki lengur hrædd-
ur. Eiríkur treysti pabba sínum
fullkomlega, og hann sagði, að
ekkert væri að óttast. Eiríkur hu«rs-
o
aði mikið um „vonda manninn",
sem einu sinni hafði verið kristni-
boði. Kristniboði var ein æðsta
staða, sem Eiríkur gat hugsað sér.
Að fara út til heiðingjanna með
fagnaðarboðskapinn um Jesú. Ei-
ríki dreymdi oft um að verða
kristniboði. Níels og hann höfðu
rætt þetta sín á milli. Níels átti
móðurbróður, sem var búsettur í
Afríku og þangað ætluðu Níels
og foreldrar hans næsta sumar.
Nærri lá, að Eiríkur öfundaði
Níels. Hve lengi skyldi hann þurfa
að bera út blöð til þess að eiga
fyrir fargjaldi til Afríku?
Dag nokkurn sá Eiríkur „vonda
manninn" hinum megin götunn-
ar, koma á móti sér. Eiríkur sá
fólk líta við og stara á manninn.
Börnin sem léku sér á gangstétt-
inni stóðu upp og hlupu burt.
Eiríki gramdist. Hvað fólk gat ver-
ið heimskt. Hann langaði til að
hrópa til þess, að „vondi maður-
inn“ væri ekki hættulegur. Frh.
BARNABLAÐIÐ 79