Barnablaðið - 01.12.1963, Blaðsíða 3

Jólahugleiðing
Öll börn eiga það sameiginlegt
að bíða með mikilli eftirvænting
og tilhlökkun eftir jólunum. Þeg-
ar ég var barn átti ég þessa reynslu
og ég reikna með að börnin sem
hugsa til jólanna 1963 beri svipað-
ar tiliinningar í brjósti, og reynd-
ar er það svo að allir hlákka til
jólanna að meira eða minna leyti.
Jólin eru fagnaðarhátíð.
Nú langar mig til að segja ykk-
ur frá mínum jólum, hvernig ég
reyndi þau þegar ég var lítill
drengur. Ég átti þá heima í sveit
og nú skuluð þið fá að heyra
hvernig sveitabörnin héldu jólin
hátíðleg fyrir um það bil tuttugu
og fimm til þrjátíu árum síðan.
Nokkru fyrir jól fengum við
systkinin það hlutverk að fara og
sækja lyng til að skreyta með jóla-
tréð. Það var mjög spennandi
ferðalag. Við fórum með poka með
okkur, sem við létum lyngið í og
bárum síðan heim. Lyngið var síð-
an notað til að klæða jólatréð.
Faðir minn hafði smíðað jólatréð.
Ef ég man rétt þá var það úr eik
og einn og hálfur til tveir metrar
á hæð. Á tréð eða stofn þess voru
síðan boruð göt með jöfnu m'illi-
bili og tréspöðum (trélistar), sem
áttu að tákna greinar, var síðan
stungið í götin. Þessir spaðar voru
misjafnir að lengd, þannig að tréð
var mest ummáls að neðan en
mjókkaði, eftir því sem ofar dró.
Tréð og tréspaðarnir eða greinar
þess skulum við segja var síðan
klætt með lynginu, kerti fest á
enda hvers spaða og það síðan
skreytt með ýmsu skrauti. Þegar
þessu var lokið líktist tréð þeim
raunverulegu grenitrjám sem nú
í dag eru alþekkt á meðal okkal'.
Ég man sérstaklega eftir skreyt-
ingunni, sem var efst á jólatrénu.
Efst í toppnum var komið f}TÍr
fallegri stjörnu og undir henni var
málmhringur og í kant hans voru
festar þrjár eða fjórar englamynd-
ir. Hver engill hafði lúður, sem
hann blés í og þegar kveikt hafði
verið á kertunum þá flugu engl-
arnir af stað, það er að segja,
hringurinn snerist vegna hitans drá
kertunum. Þetta fannst mér mjög
skemmtilegt að horfa á.
BARNABI.AÐIÐ 83